'De Vlam d'Amour is uit, zie ik', zei hij. Ja, daar had ik weinig op te zeggen. Of het was 'kennelijk'. Net zoals Susan uit 'Coupling' die apparently zegt wanneer ze van streek is. Maar van streek was ik niet, maar met mijn gedachten in Italië.
De vlam van het kaarsje tussen ons beiden was net uitgegaan. De restauranthouder is een bijzonder sympathieke gast, en dat was meteen duidelijk. Een restaurant, al een jaar open, dagelijks op mijn weg naar het station, maar we waren er nog nooit gestopt. Zonde, want het is er fantastisch lekker. En dat terwijl ik er zo vaak passeer om in't centrum iets te gaan eten.
En eigenlijk. Zo lekker, zo dichtbij. Een ideale plek om nog eens met een aantal West-Vlaams-Gentse kameraden af te spreken, want da's een eeuwigheid geleden.
woensdag 3 december 2008
La Bussola
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Ge moet maar roepen! :p
Dat zou de rust verstoren op de Madone! ;-)
Hoeveel plekken passeren we wel niet zonder om te kijken?
Daar zeg je zoiets. Ik betrap er me telkens op. Ge weet wel, ge hebt het gevoel dat iets nieuw is, maar je weet totaal niet meer wat er voordien zou geweest zijn. En plekjes waar je spontaan niet direct zou binnengaan, en wanneer je het wel doet een geweldige ontdekking blijkt te zijn, is ook al zoiets.
Ook mij moet je maar roepen!
En zeg meteen tegen Roezemoezen dat ze ook afkomt.
Een reactie posten