Dorpspolitiek

Dorpspolitiek ten top:
een gemeentebestuur dat zich uitspreek over de kledingsstijl van zijn werknemers. Na het Antwerpse vind ook het Gentse stadsbestuur dat ze zich daarmee moeten moeien.

Wat zal men bereiken? Dat er nog minder allochtone dames bij de stad werken? Schuun dadde. De mensen minder betrekken bij het bestuur, zo kun je dat ook bekijken!

Trouwens, weliswaar oppervlakkiger: zou jij het willen dat de kledingnormen op het werk algemeen strikter worden?

Destructief

Bijna moest Michael Woods fantastische 'The Story of India' er aan geloven. Het programma was al een tiental minuten bezig eer mijn frank viel. Zo was ik opgeslorpt door mijn destructieve krachten.

Een half uurtje voordien had ik de knoop doorgehakt. Het belachelijk vals muurtje in onze berging moést weg. Nu, eerst, nie seffes, nie subiets.

Ferm

Gedachten verzetten, dan maar. En gelukkig was de gelegenheid er. Een sms van kameraden die we al een tijdje niet meer gezien hadden.

Café Boom Boom: onder kameraden.
Een kameraad van een kameraad blijkt onder aanbesteding op een project te werken dat wij mee financieren. Zo zit een mens na twaalven nog - voor een stuk toch - werkgerelateerd te klappen.

Merde!

Gisterenavond, negen uur, café Den Hemel:
Kameraad komt binnen, kijkt bedrukt. Vertelt dat een andere vriend een beginnende vorm van kanker heeft.
Stilte
Zou honderd procent kans op genezing hebben
Oef

En dan gaan de gedachten op gang:
- Moeders van twee kameraden aan kanker gestorven
- Dorpsgenoot, één jaar jonger dan ik, enkele jaren geleden aan kanker gestorven
- Tante, felukkig wel genezen van kanker
- En niet enkel kanker: kennis van mijn ouders dit jaar hartaderbreuk bij fietsen

Maar bon, in dit geval komt het goed, daar gaan we van uit!

Pol en gesch

Wie de linkerkolom in de gaten houdt - wie? - verwachte het waarschijnlijk al. Op korte tijd heb ik het boek 'politiek en democratie' van Els Witte achter de kiezen. Ik had het boek destijds deels nodig tijdens mijn studies (geschiedenis), en vond het toen al een sterk boek.

Nu heb ik het dus even van voor tot achter gelezen. En het blijft: een groot deel van het boek is sterk. Al valt daar waar het boek minder uitgewerkt is (bvb de gerechtelijke wereld) die beperkingen, maar ook de ideologische achtergrond van mevrouw Witte op.

Maar die Witte, die blijft toch een monument in 's lands historiografie.
Het grote voordeel van het boek is dat het tegelijk volop over het muurtje kijkt (naar de politieke wetenschappen en de sociologie, en dat het over de landsgrenzen kijkt, ...) en toch synthetiseerd en een referentiewerk is in Vlaanderen.

Maar wat tegelijk heel sterk opvalt: het is vooral een - beperkend - handboek voor haar studenten.

Niettemin: een aanrader.
Maar toch: ik vrees dat het nauwelijks nog verkrijgbaar is. Wanneer ik onderstaande cover zocht op google, kwam ik vooral dees blog tegen. Dat spreekt ... voor zich.




Ach ja, juust. Wie de linkerkant in de gaten houdt, kan zien dat er daarnet onderaan opnieuw drie boeken in het te lezen lijstje bijkwamen.

Smaak

De meeste vegetarische schotels bestrijken een groter smaakpalet dan niet-vegetarische maaltijden. Da's iets dat me heel sterk opvalt.

Het valt des te meer op, doordat het eigenlijk behoorlijk contradictorisch is. Want, hoe je het ook draait of keert, door vegetarisch te eten sluit je een stuk mogelijkheden uit.

Toch valt het telkens op. Is het doordat vlees eten heel wat meer luiheid toelaat? Als de schel vlees er maar ligt, zijn de groenten maar bordvulling? Tenzij het frietjes zijn natuurlijk.

Een breder smaakpalet bij vegetarische maaltijden. Inderdaad! Maar, natuureethuizen, die besteden daar nog meer aandacht voor. Het smaakpalet op één bord is er vaak enorm.


Bon, dit alles om even te zeggen dat we gisteren voor het eerst sinds lang nog eens in een natuureethuis uit eten gingen. ;-) Kennelijk zijn er Gent gewoon voldoende gewone restaurantjes met lekkere veggie gerechten op de kaart. Als dat niet mooi is!

.

London om de hoek

London ligt om de hoek,
en waar ligt Wallonië precies?

Een heel terecht blogje op knack.be. En het gaat eens niet om de formatie.
Daar denkt men niet verder dan de kerktoren(s).

Overigens: de Eurostarreclame waarnaar de titel refereert:
die vind ik super!

Deformatie

Wanneer ik de hoofdrolspelers in de kwakkelende formatie bekijk,
lijken er mij maar twee redelijke personen: Milquet en De Gucht.
Dat zegt vooral over de anderen.

Trouwens: ik zoek de cartoon waarbij de 'h' van cdh de formateur een trap uitdeelt. Ik heb die laatst gezien, maar weet niet meer waar. Iemand een idee?

Vieze De Vadder

Gisteren naar de Vieze Gasten geweest. In dat kleine, gezellige zaaltje zette Freddy De Vadder er zijn vettigste beentje voor. Hij passeerde er met zijn nieuwste show: 'icoon'.

Ik vind ik dit typetje van Bart Vanneste bijzonder geslaagd. Ik vreesde dus dat mijn verwachtingen te groot zouden zijn. Onterecht! Het bleek een pracht van een voorstelling.

Laat de muggen maar komen!

Je zult het niet geloven.

Maar net op deze koude winterdag,
kwam men eindelijk onze schuifhor leveren en monteren.

Laat de muggen nu maar komen ;-)

vloeken

De "wetenschaps"-katern van De Standaard - 'niet toevallig De Standaard'? - heeft het vandaag over het hedendaags vloek- en verwijtgedrag.

Ik heb in elk geval het gevoel dat de conclusies niet direct bij mijn vloekgedrag aansluiten. Mijn vloekgedrag is net aangegroeid met uitspraken zoals:

• Ko je me a muile tege de dampuurt plekke, ge go nog twie wieke broin ziep kunne schijten !
• Go mor al ne pot mayonaise koepen want kgon ou moale in frieten sloagen !
  
• Past moar op of ik goan ou me ou muile tegen de dampuurt plakken zé en me mijnen broemer over ou muile patineren !
  

Soit, ongetwijfeld kennen jullie nog meer streekeigen gevloek, zoals in m'n moederdialect:

• Kgo jen e kji e topère op je muule heevn !
  
• Kgo jen traope eki schoendre maokn !
  
• 't is lanhe heleedn dak nog zukke zwienepaot en vastehe'èd !
  

Jullie weten er nog veel meer? West-Vlaams, Gents, Leuvens, whatevers?

Gesjellig

Zijn het de donkere dagen, of hunkert men al naar de gezelligheid van jaareinde? In elk geval wordt het de komende dagen een komen en gaan ... vrienden die komen eten, drinken ... wij die gaan eten met vrienden ... of bij vrienden.

Spiltijd

Net een boek achter de kiezen dat me niet bevallen is. Via het Passe-partoutbegrip Spiltijd probeert Karen Armstrong een samenhang te schetsen, die ik na het lezen van het boek nog altijd niet zie. Bovendien laat het me met heel wat heuristische vragen achter ...

In elk geval: de auteur schermt met een begrip "spiltijd" om de geestelijke ontwikkelingen in Griekenland, "Palestina", Noordelijk Indië, en Chinese gebieden te omvatten. Het boek verhaalt wel heel wat interessante info over fasen in de ontwikkeling van de thora, de veda's, Mensius, Confucius, Boeddha, Griekse wijsgeren, noem maar op, maar de centrale stelling van het boek wordt nergens écht uigewerkt.

De auteur gaat uit van het concept spiltijd, een concept dat ze nergens duidelijk omschrijft. Ze wil de vier kerngebieden vergelijken, maar werkt dit nergens uit(*). De auteur gaat er ook dat "de geest van de spiltijd" een uniek gegevens zou zijn, maar werkt ook dit nergens uit. Laat staan dat het overtuigt.

Jammer! Tegelijk is het vreemd dat een zoektocht via google quasi unisono positieve recensies oplevert. Nog opvallender is dat zowat elke recensie het concept spiltijd telkens net iets anders omschrijft. Ik ben in elk geval niet onder de indruk.

(*) Voor alle duidelijkheid: Spiltijd is bij Armstrong geconstrueerd rond elementen zoals verinnerlijking van godsdienst, ontstaan van compassie, de gulden regel, monotheïsme, ...

Bespaar u het geld!

Ik vind dit in elk geval grappig, u ook?

In elk geval vreemd hoe iets een nieuwe naam geven iets een nieuw elan geeft. Vroeger noemden we jumpers nog gewoon johny's en marina's. Soit, ze doen maar, zolang ze stilaan maar weer met auto's gaan rijden die veel minder kabaal maken!

Gooi de pc door het raam!

Ergernis en pc's, dat gaat vaak samen. Namelijk wanneer die dingen weer eens niet werken zoals ze horen te doen. Het toestel waarmee ik o.a. deze blog typ, heeft meer en meer van die kuren.

Het is een laptop van mijn werkgever, de Vlaamse overheid, die we ook thuis mogen gebruiken (vooral dan om thuis te werken, maar soit). Het beestje heeft zijn beste tijd gehad. Voor ik er mee begon te werken, werd het al door een andere ambtenaar gebruikt, ... en dat begin je te merken. De laatste maanden werkt het trager en trager, meer en meer beperkingen tonen zich ten volle.

Vrijdag was het toch wel het toppunt, eigenlijk zelfs beschamend. Tijdens de pauze - ik volgde die dag een opleiding - wou ik snel iets opzoeken op google. Bleek dat het ding op dat moment zélfs google niet openkreeg. Soit, ik moest het antwoord snel kunnen vinden, er waren nauwelijks collega's aanwezig. Kortom de enige mogelijkheid was snel mijn baas vragen het op te zoeken - best wel beschamend eigenlijk.

Bon, u merkt het. Momenteel werkt het ding opnieuw zoals het hoort. Na wat zoeken daarnet raakte het probleem weer opgelost, maar het begint meer en meer weg te hebben van oplapwerk. Tijd om alle software eens opnieuw te laten installeren ...

Vladslo - Koekelare - Kortemark

Leuk fietstochtje in het Kortemarkse, o.a. langs den Hoge Andjoen, het Duits kerkhof te Vladslo en het Ruidenbergske:
GPX-bestand
Google Earth-bestand

't Is stil aan de overkant

Boertig gezang,

maar dan erg in mineur

Ook zij
voerden enkel orders uit

Kleurrijk november

Kleurloos november

Fietsen in november

... is tegelijk ruiken:

Vers geoogste prei
Kolen op veld
En bladeren op de wegen

Feestje

Het weekend eindigde zoals het begon: met een feestje. Gisterenavond waren we op een feestje gevraagd bij een oude kotgenote, ... die nog op kot zit. Ik zal niet ontkennen dat het vreemd is om weer in het gebouw te komen waar je vroeger op kot zat. Toch is het nog veel vreemder om vanuit de rust in een kot terecht te komen vol kwebbelende mensjes. Mensen die graag deftig proberen te doen. Toen ik op kot zaten deden mijn kameraden en ik dat toch enigzins anders ...

Soit, gisterenavond hield ik het rustig. Wij tweeën waren wat overdonderd door de drukte en het vele gebabbel. Dat, en het feit dat we 's anderendaags werken mochten, deed ons wijselijk beslissen tijdig naar huis te vertrekken.

Voor de rest van het weekened hield ik me ook al opvallend kalm. Buiten de twee feestjes (woensdag- en zondagavond) ben ik 's avonds nauwelijks buiten gekomen. Heeft zeven jaar vrijen me zo kortgewiekt? Ik hoop het niet! Tegelijk had ik écht geen goesting om op stap te gaan. Wellicht wordt ik ziek, en ... eigenlijk ... vandaag voelde ik me niet erg fit. Net alsof er een griepje op de loer ligt.