Mens, erger je!

Het duurt doorgaans lang eer iets me volop begint te ergeren, maar eens het begint geraak ik er moeilijk van af. Ik wil geen namen noemen, ondanks alle ergernis zou dat niet kies zijn, maar laat me zeggen dat een combinatie van arrogantie, hypocrisie en incompetentie waarmee je iets te lang mee geconfronteerd wordt, ronduit ergerlijk is. Zeker als je dit niet mag tonen, vriendelijk moet blijven, en bij voorkeur blijft lachen. Eén brok zenuwen ben je daarna van!

Grmbl

Boeleke

Gisteren in de late namiddag op babybezoek bij een collega. Vertederend! Zo'n kleine boelekes(drie weekskes oud), daar smelt ik helemaal bij weg. En dan was het nog zo'n verdomd rustig kind. Zelfs in mijn armen, en rustend op mijn borstkas, bleef het rustig. Soms eens de oogjes open, vooral veel slapen. Een droomkind!

Tegelijk was het ook een kans om even te zien waar die collega woont. In een rustige wijk in het onooglijk dorpje Marcq, net over de taalgrens, bij Edingen/Enghien, in een bijzonder schoon, glooiend landschap. En uiteraard ook een kennismaking met haar ventje.

Dat was het einde van een hele dag rondhossen met de wagen. Eerst met de trein van de Dampoort naar Kortemark. Dan met de camionette van mijn ouders naar Floralux in Dadizele. Nu de paadjes en terrasjes in mijn tuintje aangelegd is, schreeuwt het geheel immers naar extra planten. Daarmee naar Gent. Daar lossen, en bestelling afhalen in Brico en Hubo. Een dag gevuld, ik kan het je zeggen.

En dan eindelijk het leuke deel: kindje spotten en vertroetelen. En uiteindelijk naar Kortemark: op ouders- en schoonoudersbezoek. En och ja, kent er iemand het voormalig café De Toekomst in Handzame? Daar hebben we nog reclameplakkaten van wijlen Akila Pils weggenomen. Leuk voor de liefhebbers van zo'n oude stuff!


Grotere kaart weergeven

Week van de goedendag

De lonen van ons, Vlaamse ambtenaren, zijn nu voor iedereen online na te lezen. Ik vind dat goed. Ik begrijp de hele gevoeligheid rond de hoogte van iemands loon ook niet echt. Maar tegelijk: de lonen van het topkader binnen deze overheid ontbreken! Schoon dadde!

Ewel goeindag!

Get your hair did

Get your hair did, zei mijn baas gisteren. Ongetwijfeld is dat trouwens terecht, maar ware het niet correct zo het me niet gestoord hebben. Hij had me daarvoor immers net gezegd dat ik eind april op dienstreis mag naar Portugal! Jeeeuuuuuj!

Maar tegelijk, ik had gedacht vanavond even bij de kapper binnen te lopen, maar ... ik denk dat ik nu nog even wacht. ;-)

Black Mountain

U hebt het de laatste tijd waarschijnlijk al gemerkt: ik ben terug meer bezig met muziek beluisteren. De laatste jaren was dit sterk geminderd, maar met de mogelijkheden van myspace, youtube, online concerten, en nu ook Qtrax ... is de honger er terug.

En ik ben ondertussen de eerste keer dit jaar behoorlijk onder de indruk: Black Mountain

U ook? Of laat deze groep je net volledig koud?

Baaldag

Al ’s morgens op de trein duiken mijn neusproblemen al weer op. En dan bedenk je: En dan bedenk je: ‘verdomd, ik ben mijn medicamenten vergeten’. En in de loop van de dag vermindert de neushinder natuurlijk niet. Daar loop je al eens ambetant van.

Net op het werk gekomen, hoor je dat je een kemel gemaakt hebt. En als je weet hoe slecht ik met mijn eigen flater omkan, … dan kun je al denken …

Gooi de pc door het raam!

Ergernis en pc's, dat gaat vaak samen. Namelijk wanneer die dingen weer eens niet werken zoals ze horen te doen. Het toestel waarmee ik o.a. deze blog typ, heeft meer en meer van die kuren.

Het is een laptop van mijn werkgever, de Vlaamse overheid, die we ook thuis mogen gebruiken (vooral dan om thuis te werken, maar soit). Het beestje heeft zijn beste tijd gehad. Voor ik er mee begon te werken, werd het al door een andere ambtenaar gebruikt, ... en dat begin je te merken. De laatste maanden werkt het trager en trager, meer en meer beperkingen tonen zich ten volle.

Vrijdag was het toch wel het toppunt, eigenlijk zelfs beschamend. Tijdens de pauze - ik volgde die dag een opleiding - wou ik snel iets opzoeken op google. Bleek dat het ding op dat moment zélfs google niet openkreeg. Soit, ik moest het antwoord snel kunnen vinden, er waren nauwelijks collega's aanwezig. Kortom de enige mogelijkheid was snel mijn baas vragen het op te zoeken - best wel beschamend eigenlijk.

Bon, u merkt het. Momenteel werkt het ding opnieuw zoals het hoort. Na wat zoeken daarnet raakte het probleem weer opgelost, maar het begint meer en meer weg te hebben van oplapwerk. Tijd om alle software eens opnieuw te laten installeren ...

he's back

Ik post hier tegenwoordig te weinig, schijnt het.
Eén ding is zeker: ik slaapte te weinig de laatste dagen. Gisteren was ik dan ook volledig cafeine driven.
Vandaag was dat dan weer niet nodig, want vandaag leefden we met zijn alle op puur contentement.

Telefoon

Nu op 't werk mensen moeten opbellen. Het is niet evident in deze zomermaanden. In elk geval content dat ik deze telefoneersessie weer eens achter de rug heb.

vakantiegevoel

Als Vlaams ambtenaar hebben we vandaag, op de feestdag van onze werkgever, een dagske vrij. En erg dat we dat uiteraard vinden!
Dit dagje is, ondanks het fantastische zomerweer, voldoende om me al een volledig vakantiegevoel te doen beleven. Immers nog twee dagjes werken en dan congé, grote ververij binnenshuis (akkoord, da's minder vakantiegevoel) en Gentse feesten. Het avondprogramma van de feesten ligt hier al opengespreid op de salontafel.

Als dat maar goed komt: overdag lichthoofdig van de verflucht, 's avonds lichthoofdig feesten!

vakantiegevoel

Gisteren was het vakantiegevoel op het werk. Vandaag in de stations. Gepakt en gezakt stonden ze vanmorgen klaar om naar het Brabantse prutsgat Werchter af te zakken. Morgen volg ik ze, tegen alle principes in, met de wagen, om ’s nacht naar het boeren(leute)gat kortemark af te zakken. Overmorgen is er daar immers toogmarathon.

Merci aan allen die sponsorden! Ik zal meer dan € 500 op mijn sponsorkaart staan hebben, waarmee ik mijn vorig resultaat evenaar.

Ik zweer ...

… niets zinnigs eigenlijk.

Getrouwheid aan de koning! Aan wie? A’ ja , aan die? Waarom eigenlijk?

Aan de grondwet! Ondertussen vervangen door een vodje papier waarop men na elke twee ambtstermijnen aan begint te prutsen. Jammer dat een grondwet zo’n lot moet ondergaan.

En aan de wetten van het Belgische volk. Wie raakt door nog uit wijs. Na tweehonderd jaar aangroei vind een kat er zijn jongen niet meer in terug; Niemand, ook geen enkele specialist, kent nog een volledig onderzoek. Zou dit soms ten koste van de zwakste gaan. Coördineren ervan is niet meer genoeg. Ten koste van wie? Van de zwakste natuurlijk! Misschien is er toch nog een toekomst voor de senaat. Niet als reflectiekamer, maar als vereenvoudigingskamer?

Jammer, maar de kaarten liggen open: voor wie zijn visie in de strijd om de broodnodige macht niet volledig verliest!

Getver,

zweren ze nu vandaag ook wel in de kamers!

Wedden dat?

Aan het weer zal het niet liggen, toch leek de zomer vandaag plots heel nabij. De bureau’s op ons verdieping waren opvallend leeg. In mijn agenda leek de leegte teruggekeerd. De sfeer was gemoedelijk. Op de lage kast nabij mijn bureau lag allerhande chocolade en lukken, want er was er eentje jarig.

Wedden dat deze rust snel weer voorbij is?

divers

Het wordt een biezondere week, dees week. Da's zeker.

Vandaag een dagje congé om het weekend lang te maken. Dinsdag, woensdag en donderdagvoormiddag ligt er een mooie hoeveelheid werk te wachten en ondertussen hopen op goed nieuws uit het UZ. Donderdagnamiddag formaliteitennamiddag: eedaflegging als statutair ambtenaar. Vrijdag een dagje Werchter, want Pearl Jam zou dit jaar wel eens op Werchter kunnen geraken. 's Nachts met vaders camionnette naar Kortemark terug sjezen. Ik zou immers graag een aantal uren in een bed dolen voordat ik 's middags (zaterdag ondertussen) aan de toogmarathon begin.

'Wadefak is de toogmarathon?', vragen sommigen zich waarschijnlijk nog af.

Waarvoor?
1. de winst gaat naar kom op tegen kanker (vorige keer: € 30 097, 48)
2. voor de ongelofelijke leute

Wanneer?
nu zaterdag 14 u tot zondag 14 u

Wat?
24 u tooghangen, in een afgeloten ruimte
daarvoor kun je ons sponsoren, vooraf op onze sponsorkaarten, en tijdens het hele gebeuren.

Wat zijn de maar-en?
Je mag de 'tooghangerskooi' niet verlaten. Om het uur mag je vijf minuutjes de kooi verlaten voor een sanitaire stop of om een luchtje te scheppen. Om de vier uur wordt dit 10 min.
Roken mag enkel mits boete (maar voor een niet-roker als ik is dit geen probleem)
Je mag niet in openlijke staat van dronkenschap verkeren. Anderzijds: door volop alcohol te nuttigen maak je het ook enkel extra moeilijk.

kloefekapper!

Ik loop niet hoog op met gidsen, da's zeker. Laatst bleek dat weer eens heel terecht. We werden met een kerel geconfronteerd die duidelijk een oud-onderwijzer was. Hij kondigde - tot mijn grote vreugde - aan dat we niet lang in de kathedraal zouden blijven en maar bij enkele kapelletjes er in zouden halt houden.

Meer dan een uur later, nadat we bijna alle kapelletjes op het gewone niveau én in de crypte aangedaan hadden stonden we terug buiten. Bovendien heb ik een geweldige hekel aan de overdaad aan anekdotes die die mannen op een mens loslaten.

Soit, ik zou het nog verdragen als alles correct is, maar zodra de man een meer algemeen element aan zijn betoog toevoegde ging hij totaal de mist in. Een driehonderd tal jaar er naast zitten? De chronologie doorin halen? Foutieve gemeenplaatsen? Ja hoor, hij heeft het allemaal gepresteerd. Bovendien slaagde hij er in om in zijn Gentse rondleiding de - voor Gent niettemin enorm belangrijke - negentiende eeuw niet te vermelden.

Kielhaling, dat zou zijn lot moeten zijn!


's avonds hadden we gelukkig wel een bekwame gids die met een beperkte en correcte historische voorstelling en veel vaak hedendaagse annekdotes zijn collega deed vergeten.

Strafkamp

Kennelijk had de stuurgroep iets fouts gedaan. We werden vandaag 'gestraft' in een mottig vergaderhok op niveau '-1'.
Alsof in een kelder ondergedoken zitten in dit zomerse weer nog niet voldoende is, zaten we in een akelig wit lokaal. Muren, plafond, zelfs het meubilair was zonder uitzondering wit. Een isoleercel heeft er wellicht zijn gelijke niet aan.
Kennelijk wou men ons ook in een dwangbuis krijgen, want vanuit de gang klonk een ergelijk piepend aparaat tergerlijk regelmatig en monotoon.

ja, tarara is momenteel bereikbaar

Ik heb een gezonde hekel aan telefoonsessies. Gisteren was het van dat, een rondje gemeentebesturen opbellen voor een studie. De resultaten waren er naar. Bij de eerste groep moest ik er vijf opbellen. Resultaat: nul van de vijf te contacteren medewerkers niet kunnen bereiken. In de tweede groep bereikte ik er gelukkig wel een drietal.

Tot voor eergisteren gold waarschijnlijk hetzelfde voor mij, maar nu ik een mobieltje van het werk heb, zou dat voorbij moeten zijn. Heb ik trouwens al verteld dat ik een gezonde hekel aan mobieltjes heb, en qua mobiele telefonie een late adopter was? Neen? Wel bij deze!

instapdag - vertraging

Gisteren, zes maanden nadat ik bij de Vlaamse overheid binnenstapte, was de tijd gekomen om toch maar eens naar de instapdag te gaan. Tijdens mijn vorige tijdelijke job, zes maanden die er vijf werden, vond ik mijn tijd bij de Vlaamse te kort om er aan deel te nemen.
Aangezien ik uiteindelijk bij de Vlaamse bleef, viel dat argument weg en moest ik wel eens gaan. Gisteren instapdag dus.
De dag begon goed. De trein naar Gent-Sint-Pieters had tien minuten vertraging. Maar geen nood, die van Sint-Pieters richting Brussel had meer dan een half uur vertraging, dus mijn aansluiting was ik niet kwijt! Het weer was bovendien goed: kil, winderig en nat. Waarom hebben treinen nooit vertraging als je mooi op een bankje in de zon kunt zitten wachten op de vertraagde trein? Neen, altijd als 't rotweer is.
De voorlaatste dag van 2005 was daar het toppunt in, al kon de nmbs daar wel erg weinig aan doen. Een centimeterdikke ijzellaag bedekte toen de bovenleiding. Resultaat: 3,5 u vertraging terwijl ik die avond absoluut in Kortemark moest zijn. Rond 23.30 vertrok uiteindelijk de trein. De drankautomaten waren al lang leeggezopen (eerst warme dranken en pinten, daarna cola's en consoorten). Uitgerekend wanneer de trein zou vertrekken riep een ijverige NMBS-omroeper om dat er net vanaf dan gratis warme drank was. Toen toch maar voor de koude trein gekozen.

Maar soit, terug naar gisteren. Met de nodige vertraging in Brussel, op hetzelfde moment als een ambetantenaar uit de goedkoopste boekskes, die dan ook nog dacht dat hij grappig was. De dag ging even mooi verder als hij begonnen was. Zeker toen dezelde zeiker dacht 'mij in't gat te kunnen steken' voor wat zijn taak zou zijn (stomweg een briefke aflezen, maar toch). Mooi niet!
Soit veel blabla later - en des te meer blabla als je al een zestal maanden in 'dit huis' rondloopt - later was het spul gedaan.
Een kwartier vertraging, terwijl ik eigenlijk stipt na het einde al op een vergadering hoorde te zijn. Snel dus een aantal broodjes meegenomen vanop de broodjestafel na de instapdag. Daarmee naar de vergadering gewandeld en daar aan het eigenlijke werk begonnen.

En ja hoor, 's avonds bij het naar huis gaan, weer regen. Gelukkig minder wind, en maar vijf minuutjes vertraging.
Alles komt goed, ... buiten de aanhoudende koppijn vandaag en mijn liefste die ziek aan het worden is.

'Het Eiland'-gevoel

Drie maal 'het eilandgevoel' vandaag op het werk, en dat was tegelijk de eerste drie keer.

Woensdagmiddag, bijna het veertiende uur vandaag, we moeten dringend op zoek naar het auditorium op het tweede verdiep. We zijn met een mooie bende, en volgen de collega die zegt te weten waar we heen moeten, maar lopen verkeerd. Blijkbaar waren we op 't eerste. Maar zei hij, 'de x-y-coördinaten kloppen toch' (ja hoor, ik hoor je het al denken, de man is informatieker).
Tweede poging dus, op het tweede (!) verdiep, zelfde x-y-coördinaten, en ... terug fout!
Dan op goed geluk een andere weg nemen, zonder geleuter over x-y-coördinaten, en ... raak!
Deze scène deed me denken op de 'Het Eiland'-scène waarin allen zich naar de baas haastten. Plots deed een sympathieke collega me daarbij denken aan 'Sammy Tanghe', maar gelukkig kreeg ik dat vermetel gedacht snel uit m'n kop!

Woensdagmiddag, ongeveer het vijftiende uur van de dag. Midden in een slecht gemaakte presentatie zoals alleen ICT'ers die slecht kunnen maken. Overvolle slides, veel blabla, slecht gekozen jargon, geen focus. Tijdverlies en stom geleuter: weer 'Het Eiland'? Nog niet echt, het naast elkaar discussiëren moest nog beginnen!

Woensdagmiddag, het zestiende uur van de dag. Mijn chef, met wie ik tegenwoordig een cockpit deel (dat komt er van als iedereen een vaste plek neemt - en mijn chef zou ongetwijfeld wel liever de nieuwe vrouwelijke collega voor zich hebben - ik ook, trouwens ;-), doch dit alles uiteraard geheel terzijde ) ... Dus mijn chef, met wie ik tegenwoordig een cockpit deel, ... wel die, die geeft een collega een simpele opdracht.
Maar de boodschap - kun je het al raden? - die komt klaarblijkelijk niet over. Volgt een ongelooflijke miscommunicatie: schrijf wat uitleg bij die ... - ik heb nog nooit zo'n secretaressewerk moeten doen - neen, gewoon een samenvatting - 'k heb nu nog nooit zoiets moeten doen - ik vraag gewoon een managementsrésumé - ... blablablablabla blabla blablabla blablablabla blablablabla blablablablabla blablavblablabla blablablabla blablablablabla
(stomweg verkeerd begrepen, en eens de communicatie verstoord is, krijg je die niet meer goed, wat je ook probeert - Het Eiland?).

Sorry collega's, ik probeerde toch niet al te sterk te tonen hoe grappig ik de situatie vond ...

Van autistische techneuten, techneutische bitches en pragmatische ambtenaren

Vandaag mocht ik in het kader van mijn vroegere job nog even naar een sessie over digitaal archiveren. De bedoeling van mijn vorige chef was dat ik daar een aantal principes verduidelijkte. In de praktijk was het vooral tijdverlies, want het was opgevat als een productpresentatie van Documentum.
Eens mijn ergernis over het tijdverlies over was, kwam de ongewilde humor in de presentatie me snel voor de geest. Ook daar bleken er duidelijke communicatiestoornissen geweest te zijn. Eén van de twee vertegenwoordigers van het implementerend bedrijf scheen niet te beseffen dat hem gevraagd was een eenvoudige casus naar voren te brengen, om uitvoerenden een blik te geven op de toepassing. Dus hij bracht een technisch verkoopspraatje. Het koste vier opmerkingen eer hij door had dat hij op een verkeerd spoor zat, en dan nog veranderde hij nog niet van taktiek.
Zijn vrouwelijk collega had de situatie iets sneller door dan hij, en ze sloofde haar dan ook uit om in haar volgende sessie vele onderhuidse prikken uit te delen aan haar collega. En ze suggereerde dan nog dat hij het eens opnieuw zou doen, als hij het wel verstond. En tegen dan zou hij het deftig moeten uitwerken.
En zoals de titel zegt: de ambtenaren waren pragmatisch. Ze waren een praktische voorstelling beloofd, en kregen die niet. Druppelsgewijs verlieten ze ofwel de zaal, of ze begonnen een klapke te doen tegen elkaar, of durvers sloofden zich uit om zich op de foute aanpak van de techneut te wijzen.

Hoewel de hele zaak voor mij hemelstergend tijdverlies was (ik kon ook naar een nuttiger voorstelling geweest zijn, jammer genoeg), was de zaak niettemin een amusante bedoening. En bovendien, uiteindelijk kwam me zelfs tot een discussie over bewaartermijn, en de ongeschiktheid van Documentum voor lange termijnbewaring.

Humor als gevolg van een tweemaal slechte communicatie. Mijn huidige chef zal content zijn als 'em dit leest. Terecht!