Het wegtrekken van de industrie naar nieuwe wijken buiten het oude centrum maakt de leegte en het verval van het centrum steeds duidelijker. Die leegte wordt stap voor stap gevuld, maar de bouwstijlen krijgen een ideologisch tintje:
De conservatieven-katholieken kijken naar hun - als sterk christelijk beschouwde - middeleeuwen en kiezen voor een vernieuwde vorm van gotiek. De liberalen hernieuwen de renaissance (die herontdekt wordt als doorbraak van de 'redelijkheid'. En sommige katholieken kiezen voor een hernieuwing van de barok. Met name vooral de ordes die in de contrarevolutie (barokke periode) hun hoogdagen kenden.
Overheidsgebouwen zijn dan ook vaak een mengeling van beide stijlen als compromis tussen de twee ideologische stromingen. De stedelijke bouw benadrukt neorenaissance. En rond waar nu Sint Lucas ligt benadrukken de katholieken hun aanwezigheid (t.o.v. het liberale stadsbestuur) met een heus neogotisch stadsdeel.
Dit is tegelijk ook de periode van vernietigende restauraties. Gebouwen worden ontpleisterd en ontverfd: de natuursteen komt boven te liggen, en de stad verliest zijn kleurrijkheid. Historische gebouwen worden vergroot (lakenhalle, belfort). Urbanisme (creatie van de centrumpleinen) en nieuwe historiciserende gebouwen maken het stadscentrum klaar voor de Wereldtentoonstelling (1913).
 |
| Gent_neogo |
Klik op de foto en geef uw ogen verder de kost;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten