Arm belgiekske

Bon, madam De Gucht heeft dus haar aandelen verkocht. En da's al voldoende voor een hele hetze. Of het nu voorkennis was of niet, het was een logische keuze om van het zinkend schip weg te vluchten. Zeker nadat de Hollandse matrozen eieren voor hun geld gekozen hadden.

Als het voorkennis is, is De Gucht in de fout, punt. Maar hoe gaat men dat in godsnaam bewijzen? Veel belangrijker echter: hoeveel zou zijn transactie uitmaken in het totaal aantal transacties van fortisaandelen die dag? Storm in een glaasje stormwater! Waar een klein landje toch groot kan in zijn.

En waar sommige van onze overheden sterk in zijn, u zult het nooit raden, da's in losse flodders schieten en bijhorende recepties organiseren. Alle redenen kunnen goed zijn: veel te dure communicatieprojecent, thematische websites die niemand terug weet te vinden in het grote overheidswebsitesbos, projecten die uit foute uitgangspunten starten en glansvol mislukken. Kortom: veel middelen voor projecten en nauwelijks middelen voor het échte werk. En daar is het vaak pompen én verzuipen.

En uiteraard moet een hedendaagse overheid vooral bezig zijn met zichzelf: nieuwe structuren, nieuwe agentschappen, fusies tussen agentschappen. Vooral op regionaal vlak is het volop van dat, terwijl men de federale overheid bijna dwingt om te scleroseren. Bij geen van beiden zijn de radertjes niet geolied. Hoe moeilijk een klein land besturen kan zijn?

En ondertussen blijft de provinciale molen draaien, hoewel niemand weet wat die molen nog betekent in de keten. En onze gemeenten moeten blijven roeien met de riempjes die ze hebben, terwijl de hogere overheden hen ondersteunen met vooral administratieve controles erop. Veel volk, maar nauwelijks steun.

En dan nog de burger, die niet anders kan dan verloren lopen tussen losse initiatieven, onnavolgbare regelgeving en geconfronteerd wordt met een belastingsbrief waar geen kat haar jongen wil in vinden.

Het gaat goed met ons Belgiekske. Laat ons er op drinken!


Bron afbeelding: webmolen.web-log.nl