Zuurstofstormen

Terwijl sommigen gruwelen van stormen (of stormpjes zoals vanacht), of het een reden vinden om languit in de sofa te liggen, met een dekentje over me heen, een megakom chips binnen handbereik en aan mijn andere hand 't tv-bakske, houd ik écht van dat weer. Niet dat ik een hangmat in de zon niet kan versmaden, maar dit weer heeft ook wel iets.

Gisterenavond kon ik gaan lopen als geen ander, eindelijk lopen zonder meteen in ademnood te komen. Neen hoor, de zuurstof wordt je als het ware recht binnengeblazen. Super. Geen last van koppijn en druk vanuit mijn neus. Neen hoor, alles ok.

En ook vroeger had ik dat al. Met stormweer ging ik graag met de hond wandelen. Tussen Kortemark en Handzame bijvoorbeeld, 't Aersgat genaamd, waar de wind vrij spel heeft, en de baantjes iets speciaals hebben, met het water uit de overstroomde weiden die hen nog niet niet overspoelen. Nu en dan een goede ruk wind, alle zintuigen op scherp, en een hond die in haar nopjes was.

Nu, ondertussen is 't hondjeniet meer, en zelf ben ik te weinig in Kortemark om zomaar eens naar 't Aersgat of andere leuke stormplekjes te wandelen. Maar toch, ik houd wel van dit weer om te lopen te wandelen en vooral ook lang in bed te blijven liggen. Zo lang ik maar niet moet fietsen in dit weer!

Verklaar me nu maar officieel gek!

J.