tristesse

Desolaat, da's het woord hiervoor. Nochtans bedriegt deze schijn. De R4, E40, en E17 liggen er allen vlakbij. Achter me lagen tal van plezierbootjes, en nog dichter achter mijn rug ligt een park, een klein maar gezellig en goed ingericht park.

Schijn bedriegt ook. Wat je ziet is geen vijver, maar de kruising tussen de Stropschelde en de Ringvaart. De oevers van de armen blijven mooi buiten beeld, want dat zou de sfeer doorbreken.

Van daaruit fietste ik verder tot ik Ledeberg binnenfietste via één van die buurten die complete tristesse uitstraalden. Gevangen tussen de sporen de snelweg staan er enkele verdwaalde huizen, en paletten vol lege bakken.

Wat verder volgde ik de tramlijn, de Moskou-express, expres naar een andere tristesse uitstralende buurt. De spoorweg leidde me langs vervallen schuilhokjes en aftandse zijsporen.

Soms kan de triestheid van een grijze avond sfeervol worden.