"Het leven is hard,
en dan ga je dood,
in wezen is het simpel."
"Want onze god,
die is rechtvaardig,
voor wie hem onrecht doet"
Twee zinnen uit één lied van een Vlaams zanger. Die speelden gisteren door mijn hoofd, toen twee bevriende koppels vertelden over hoe ze danslessen volgen, en mijn vriendin wel heel geïnteresseerd luisterde. 'Maar Jan, die zal dat niet willen doen, zei ze'. En gelijk heeft ze. Maar hoe lang kan ik daar hardnekkig in blijven?
Hoe dan ook, we zijn duidelijk in de levensfase gekomen waarin iedereen niet enkel zijn eigen stek vindt, maar waarbij de vrouwen het belangrijk vinden dat hun venten kunnen dansen. Wat zouden daar de bedoelingen van zijn? En hoe weinig rock'n' roll is me dat?
Maar laat me het vooral gebruiken om even nog minder rock 'n' roll te doen. Yeah, baby!
zondag 12 oktober 2008
Dance macabre
Geplaatst door
Jan
op
18:07
Labels: ikke, onder kameraden
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
aardkloot actua Antwerpen archieven bergen blogs boeken boeken geschiedenis brugge Brussel buur(t) cartoons coach potatoes comedy da's derover de kanapee de vieze gasten er was eens erger(nis) expo femke film foto's fret 'n pret Gent gentse feesten geo geschiedenis halve banaan heerlijk simpel hillary'n'barack hoofddoekjes humor ict ikke ikke huis kanapee kerst Kortemark leuk om weten loesje melig mijn gedacht mooi dichtbij mooi vlakbij muziek neuzeneuze onder kameraden oude koeien radio resto start-to-run thuis tochten toogmarathon tv uitgaan unief veggie video voor 't goede doel voornemens vrienden wandelen web werk yves goedbestuur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten