waar's smiling cobra?

Smiling Cobra, een goede veelschrijver die rechts bij de links vermeld wordt, lijkt niet meer online terug te vinden. Heeft er iemand een idee van waar we tegenwoordig nog schrijfsels van de man in kwestie kunnen lezen?

Op zijn Turks

In het uit eten gaan zijn wij tweeën nog altijd wat student gebleven. 't Akkoord, we gaan veel vaker uit eten - minstens twee keer per maand - en tegenwoordig is er de luxe van aperitief en degustief bijgekomen. Maar toch, we zijn student gebleven in die zin dat we nog steeds de goedkopere restaurantjes opzoeken.

Vandaag zochten we daarin, voor het eerst in lange tijd, nog eens het extreem in op: de geweldig goedkope pizzeria Gulhan in de Sleepstraat. Hoewel het heerlijk simpele kost is, valt me daarbij toch altijd op hoe die zaak blijft draaien. Zowel qua weinig comfortabele zitplaatsen en snelheid van (af)handelen is het restaurant nochtans te vergelijken met de doorsnee hamburgertent. Toch hangt er telkens een positieve, gezellige en studentikoze sfeer. Bijzonder vreemd, die Turkse pizzeria's. Ze hebben that magical someting dat nergens anders zou pakken!

Van de hack ...

Toen ik daarnet de naam van de gemeente waar ik opgroeide intypte in youtube, bleek het bovenaan de lijst mottigheid troef. Hoewel de meeste filmkes schoon schoon uitgewerkt zijn, doen de beelden me vooral denken aan een poppenspel waarbij een zot aan de koortjes trekt.

Voor wie het wil bekijken, bij voorkeur checken met het geluid erg stil .

Nine Inch Simpsons

The Simpsons + Nine Inch Nails = leve Youtube

straetekermesse

Het was een lang verblijf in Kortemark, dees weekend. Ik logeerde met name extra lang in k-town daar het dit weekend sinksenfeesten (a.k.a. Handzamestraatkermis) waren. Mijn vader is er immers lid van 't comité, en mijn ma is er cafébazin. Genoeg gelegenheden waarbij ik verwacht werd een handje uit te steken dus.

Het spel begon zaterdag met, hoe kan het ook anders, wielerwedstrijden. De interessantste daarbij is een kampioenschap voor lokale wielertoeristen. Dat zijn mensen die je kent, en het brengt te minste volk op de been. Bij de andere wedstrijden was er stukken minder volk, wat voor mij vooral een gelegenheid was om pinten te pakken.

Wijkkermissen hebben natuurlijk vooral een groot pintenpak- en braadworstgehalte. Ook in dit geval was het niet anders. Verder had het programma vooral heel wat traditioneel vermaak: boogschieten (2 maal, eens liggende en eens staande wip), wielerwedstijd, wielertoeristenrit, vinkenzetten, biljartkampioenschap, ... Kortom: weinig dat me kan boeien.

Wel opvallend: streekbieren doen het goed. Zelden zo veel hapkin zien drinken als dees weekend. Hapkin, dat volgens de site nog steeds in Kortemark gebrouwen wordt, hoewel het in realiteit in het verre Limburgse Alken gebeurt!

Bon, op naar een volgend weekend.

vuurtje stook

Een mens vervalt snel in clichés. Nadat we kort geleden een bbq aanschaften, was het gisteren het ideale moment om dat barbecuestel voor de eerste maal te gebruiken. Het beeld werd het vertrouwde beeld uit zovele Vlaamsche tuinen.

Ik, bloot bovenlijf, de radio naast me en een jupiler in de hand. Ook al snel een aantal lege flessen naast het stel, 't zal nog niet zijn. Ondertussen het vuur poken. De kolen professioneel wit laten worden, en daarna vlees en veggieburgers op de gril.
En uiteraard - niet te vergeten - heel wat kruiden op vlees/burger en kolen gooien. De buren moéten immers ruiken dat er lekker gebarbecued wordt.

Mijn vriendin binnen groenten kuisen en snijden: wortels, bloemkool, sla, ... Noem het maar op. Buiten de tafel klaar zetten. Alles schikken en prepareren, en lief lachen.

Het leven kan toch simpel zijn.

Niets te vertellen

De bus stond klaar, toen we vanmorgen een uur vroeger dan gewoonlijk in de Noordwijk aankwamen. De bus zou ons naar een event van een groot IT-bedrijf brengen, ware het niet dat er een aantal hindernissen waren. We reden ons vast in Haren-Buda, en ook in het Leuvense reed de chauffeur het verkeerde bedrijventerrein in.

Da's enigzins frustrerend als je 's morgens vroeger uit je bed moet, maar dit euvel verdronk al snel in ochtendlijke gezapigheid. Daarnaast was er een klein element dat tot korte gespreken leidde: zelfs voor ik, die het economisch gegeven topsport allerminst volg, was het duidelijk dat de luxueuse bus serieus opgepimped was tot een heuse RSCA-bus (groot Anderlechtlogo op de voorruit en achteruit - RSCA-kaartmatjes op elk tafeltje in de bus). Ik wil dit maar even meegeven aan de vele Bruggesupporters in het West-Vlaamse. ;-)

Dit alles maar om te zeggen dat er vandaag weinig noemenswaardigs te vertellen is. Wist je trouwens dat het autokenteken UA bij Oekraïne hoort?

Kunstroute

Deze middag werd de hemel snel betrokken en de lucht zwoel. Was dit geen waar geweest, dan fietste ik deze namiddag naar aloude gewoonte de Kortemarkse Kunstroute. Soit, het was waar, dus is het dit jaar voor het eerst in vele jaren niet van gekomen. Gelukkig maar, want rond tweeën was het al volop aan het regenen.

Soit voor de kortemarknaren die het net zoals deze Genteneer niet gedaan hebben: jammer! De kunstroute is een mooie fietstocht langs huizen, stallen, loodsen waar tijdelijk kunst tentoongesteld wordt. Nuja, het betreft natuurlijk amateurkunst - soms geniaal, vaak banaal - en de tentoonstellingetjes zijn er uiteraard tot meerdere eer, glorie en profijt van de organisatoren.

Toch is het een van de 'schoonste' evenementen in dit dorp. Het lokt heel wat volk, en door het uitstallen te verpakken als een fietstocht is de tentoonstelling extreem laagdrempelig.

Laten we afspreken dat iedereen uit het Kortemarkse die dit leest, volgend jaar, net zoals ik, de kunstroute fietst?

Doen!

speels wild

Aangezien april en mei '07, juli en augustus '06 dunnetjes overdoet, verzaak ik de laatste tijd in grote mate aan mijn voornemen om meer te fietsen. Vrijdagavond lukte het me gelukkig wel. Niet meegerekend dat ik bijna een tam konijn van de weg maaide met mijne vélo, blijven me twee dingen bij:
1. ik moet eens meer in de buurt van Destelbergen fietsen;
2. het sint-baafskouterpark (lees de uitgebreide Rozenbroeken) wordt een verdomd schoon domein. 'De speelse wildernis' noemt het ontwerp van het bijna voltooide park. Hoewel ik me bij de combinatie speels en wild doorgaans iets totaal anders park inbeeld, is ook dit naar mijn zin.

En hup

Midden tussen twee foren zitten. Maak dat mee! Wandel ik twee minuten stadsinwaarts zie ik de foor aan de Dampoort, die er zowat heel mei staat te 'prijken'. En als ik dit weekend 30 seconden staduitwaarts wandelde was ik op de paardenmarkt annex avondmarkt annex foor van de sint-amandsp'rochie.

En laat me nu net geen kermisliefhebber zijn. Als zoon van een cafébaas staat kermis voor mij gelijk aan werken. Gelukkig is dit bij dees kermissen niet het geval.

Soit, veel werk zou ik er toch niet gehad hebben.

miljaarde

Nondedju,
klonk het daarnet waarschijnlijk vanuit talrijke huiskamers in het Ieperse, toen één daarnet Jo Lernout zonder de nodige achtergrond info op kijkend Vlaanderen losliet. Een heus kèrekèwere voor de publieke omroep als u het mij vraagt.
Doch er is hoop voor de gedupeerde kleine investeerders. Een gefrustreerde treinreiziger toonde hoe youtube gebruikt kan worden als forum waar u al uw wraakgevoelens kwijt kunt. In ware alles-kan-beter-stijl (*) zien we hierbij al tal van opportuniteiten.
Door het ochtendhumeur van uw collega met bijhorende muziek op het net te plaatsen, maakt u zich ongetwijfeld populair op het werk! Of waarom niet uw dronken kameraad voor de hele wereld te kijk zetten? De zwakke momenten van de tirannieke ploegbaas online, waarom niet? Kijkt u er ook naar uit om de kinderlijke speldenprikken die de campagneteams van de heren Verhofstadt en Leterme uitdelen op youtube te zien? Of lijkt u de komende liberale dag van de lange messen interessanter?
Man, man, man, de toekomst ...


Bij nader inzien is dit meer in-de-gloria-materiaal.

Only happy when it rains

Waar blijft al die regen? Achteraan ons tuintje, waar buurmans bomen de grond leegzuigen stuif het zand nog met elke windstoot op. Ondertussen ligt heel m'n achteruit (voor niet-W-Vl: mijn tuin) volgesneeuwd met afgewaaide bloesems van dezelfde bomen.

Tijd om Sabine es te interpelleren, mijn gedacht.

uw vriend

Ik heb er niets tegen dat de politie gerichte alcoholcontroles houdt. Integendeel, dat gebeurt te weinig.
Ik vind daarentegen ook dat de politie, uw vriend, ten allen prijze een aura van onpartijdigheid rond zich hoort te hebben. Wanneer je echter gericht toertjes blijft rijden om gericht iemand te doen zakske blazen, werk je als lokale politie echter niet direct aan een imago van betrouwbaarheid.
Jammer!

Anderzijds, de bedronken chauffeurs hadden ook geen poot om op te staan. Ze namen het risico ;-)

line up

De zomer begint vroeg dit jaar: op de radio net wanneer de eerste hoogzomer buiten voorbij is.

Stubru doet er wat elke jeugdbeweging kon bedenken: organiseer je eigen festival door livefragmenten af te spelen. En verdorie, ... het werkt!

Jammer van de nieuwe, schreeuwerige site (wellicht wordt dit wènnen).

kil

Ze ziet er uit als een gezellig moedertje; als ze tenminste niet vroeg om één of ander formulier in te vullen. Maar goed, dat doet elke overheid wel eens, de ene dienst al eenvoudiger dan de andere, nog een andere dan weer meer geïntegreerd dan de ene. Deze madam doet het op een nogal eenvoudig blad. Lijkt wel sympathiek, niet waar?

Toch niet. De dame blijkt een kil mens. Ze is het hoofd van een Iraanse organisatie die martelaren recruteert. De afbeeldingen zijn screenshots uit een VKRO-reportage die op de stemming in Iran focust.

Hoewel ik her en der mijn bedenkingen heb bij de reportage (zijn ze buiten de hoofdstad 's lands geweest) zet het ding toch aan het denken! Wat brengt mensen er toe? Welke omgevingsfactoren zijn er voor nodig? Wat vang je er tegen aan? Hoe komt dat mensen dergelijke getuigenissen afleggen?

En aangezien de contacten gearrangeerd zijn door het Ministerie van Informatie: waarom deze boodschap brengen wanneer het internationale klimaat al opgehitst is?

Allemaal vragen die jammer genoeg niet aan bod kwamen in de documentaire, maar je als kijker bezig houden?




Zelf checken? http://www.vpro.nl/programma/plaatsdesoordeels/ !

Ssssjjjjjjjtttttt

Buiten waait de wind de bloesems van de bomen.

Ik ben in deze digitale wereld enkele dagen van de digitale aardkloot verdwenen, en kom ook nu geen wereldschokkend nieuws vertellen.

Donderdagavond vierden we dat mijn vriendin en ik ondertussen zeseneenhalf jaar vrijen. Een prachtverhaal, doch vreest niet, ik zal jullie niet vervelen met een loflied over mijn allerliefste. Da's meer iets om mondeling over te brengen!

Een weekend met nauwelijks feiten volgde. Innerlijke rust en luiheid hebben sinds donderdagavond het roer overgenomen. Weinig kan me terug met beide voeten op de grond brengen. En daar lijkt voorlopig nog geen verandering in te komen.

Volgende week echter, wordt deze innerlijke windstilte ongetwijfeld net als de bloesems weggeblazen. In het werkelijke leven wachten pakken projectvoorstellen op me. En dan spreken we nog niet over wat elders op deze aardkloot allemaal gebeurt ...

Doch voorlopig: ssssjjjjjjjtttttt

Oudenaarde

Fietsen is altijd wat dromen. Da's bij mij toch het geval.

Zoals eergisteren vermeld fietste ik maandagvoormiddag langs de Schelde richting Oudenaarde. Onderweg kwamen weer volop herinneringen en tal van al dan niet losse gedachten opdwarrelen ... over de vroegere tapijtenstad Oudenaarde bijvoorbeeld

Tot dan toe was ik nog maar één keer in Oudenaarde geweest. Dat moet nu ongeveer twee jaar geleden zijn. Mijn toenmalige stageplaats organiseerde toen een gespreksavond over het ontstaan van de hedendaagse milieubeweging in Vlaanderen. Onder het motto 'hoe het groeide' mochten een aantal vroege groenen in hun eigen verleden duiken.

Het was een erg interessante avond, maar het werd beter. We hadden afgesproken ik nadien met enkele Amsab-medewerkers terug kon naar Gent. De afspraken veranderden in de loop van de avond enigzins, en kennelijk was men al zonder mij vertrokken.

Op zich was dat geen probleem, voor de openbaar vervoeradepten was er immers slaapgelegenheid voorzien in een jeugdherberg in de Vlaamse Ardennen. Het was zelfs een voordeel: midden in de blok kon ik een prettig uitstapje maken!

De rest van de prachtige lenteavond zaten we op een terras van - ongetwijfeld - het mottigste café van de Oudenaardse markt, waarbij we ons gelukkig prijsden dat het lawaai buiten de "muziek" overstemde. Het werd een avond vol interessante gesprekken tussen milieumannen en sympatisanten: over hun geschiedenis, visieverschillen tussen verenigingen, meningsverschillen binnen verenigingen en het kennelijke onderscheid tussen 'natuurpuntgroenen' en 'maatschappelijke' groenen.

Na een relatief korte nacht in de jeugdherberg gingen dezelfde gesprekken in kleinere groep verder bij het ontbijt.

Terwijl de rest op wandeling ging in de Vlaamse Ardennen, zocht ik me een trein die me weer naar de studieboeken leidde. Van studeren kwam de rest van het weekend echter weinig in huis. Van nutteloze achtergrondinfo zoeken des te meer!

Elly van Laarne

Daarnet even via Heusden gefietst. Binnenkort worden we daar verwacht op een trouwreceptie. Even de boel daar verkennen, dus.

Heusden was echter maar een kleine tussenstap op weg naar Laarne. Onderweg was ik verdronken in overpeinzingen, want daar heb ik een vroegere studievriendin wonen die ik niet meer gezien heb sinds eerste kan. Ik was toen immers danig verrast dat ik - ondanks mijn beperkte inzet - geen 'tweede zit' had, dat ik na de examens van de eerste zittijd geen afscheid had genomen. We zouden elkaar toch zien in tweede zit, dacht ik.
Jammer genoeg bleek zij er in oktober van het volgende jaar niet meer bij te zijn.

Tijdens die eerste kan ben ik nog met haar in Laarne geweest om samen met haar een taak rond plattelandsgeschiedenis te maken. Daarvoor moesten we niet enkel vanalles uitzoeken in het kadaster te Gent, maar moesten we ook ter plekke waarnemingen verrichten. We kozen haar woonplaats, Laarne, aangezien Kortemark een stuk verder van Gent ligt. We hadden bij haar afgesproken, om daarna 'on the spot' te gaan.

Op die manier wist ik haar dus wonen, niet dat ik daar ooit iets mee aangevangen heb, maar vandaag probeerde ik dit terug te vinden. De enige herkenningspunten die ik herkende waren uiteraard het kasteel van Laarne en de prachtige dreef naar de kerk. Hun huis, als ik me niet vergis op een hoek gelegen, vond ik uiteraard niet meer terug. Op zes jaar tijd is er immers al heel wat uit mijn geheugen verdwenen. Laat staan dat zij nog thuis woont?

(Foto "gestolen" van www.vanhercke.com)

Ik vraag me af wat er van het meisje geworden is. Na haar mislukte eerste kan geschiedenis heeft ze andere wegen ingeslagen. Ik weet zelfs niet meer de welke. Voldoende stof om over te mijmeren in elk geval.

Maar ... wie weet, is ze ijdel genoeg om op haar naam de googlen, komt ze op deze blog terecht, en laat ze een bericht achter. Duimen, maar ik denk niet dat dit het geval zal zijn - haar kennende.