Een mens vervalt snel in clichés. Nadat we kort geleden een bbq aanschaften, was het gisteren het ideale moment om dat barbecuestel voor de eerste maal te gebruiken. Het beeld werd het vertrouwde beeld uit zovele Vlaamsche tuinen.
Ik, bloot bovenlijf, de radio naast me en een jupiler in de hand. Ook al snel een aantal lege flessen naast het stel, 't zal nog niet zijn. Ondertussen het vuur poken. De kolen professioneel wit laten worden, en daarna vlees en veggieburgers op de gril.
En uiteraard - niet te vergeten - heel wat kruiden op vlees/burger en kolen gooien. De buren moéten immers ruiken dat er lekker gebarbecued wordt.
Mijn vriendin binnen groenten kuisen en snijden: wortels, bloemkool, sla, ... Noem het maar op. Buiten de tafel klaar zetten. Alles schikken en prepareren, en lief lachen.
Het leven kan toch simpel zijn.
donderdag 24 mei 2007
vuurtje stook
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
aaah. en geniet!
idd grappig dat van die kruiden op de kolen gooien om de buren jaloers te krijgen.
Altijd al grappig gevonden : vrouwlief kookt uren aan een stuk : slaatjes, rijst, aardappelen, brood, sausjes. Maar omdat mijnheer de BBQ aansteekt en het vlees er op verbrandt is hij de ster kok van de avond. Het moet iets met de Neanderthalers te maken hebben denk ik...
Een reactie posten