Oudenaarde

Fietsen is altijd wat dromen. Da's bij mij toch het geval.

Zoals eergisteren vermeld fietste ik maandagvoormiddag langs de Schelde richting Oudenaarde. Onderweg kwamen weer volop herinneringen en tal van al dan niet losse gedachten opdwarrelen ... over de vroegere tapijtenstad Oudenaarde bijvoorbeeld

Tot dan toe was ik nog maar één keer in Oudenaarde geweest. Dat moet nu ongeveer twee jaar geleden zijn. Mijn toenmalige stageplaats organiseerde toen een gespreksavond over het ontstaan van de hedendaagse milieubeweging in Vlaanderen. Onder het motto 'hoe het groeide' mochten een aantal vroege groenen in hun eigen verleden duiken.

Het was een erg interessante avond, maar het werd beter. We hadden afgesproken ik nadien met enkele Amsab-medewerkers terug kon naar Gent. De afspraken veranderden in de loop van de avond enigzins, en kennelijk was men al zonder mij vertrokken.

Op zich was dat geen probleem, voor de openbaar vervoeradepten was er immers slaapgelegenheid voorzien in een jeugdherberg in de Vlaamse Ardennen. Het was zelfs een voordeel: midden in de blok kon ik een prettig uitstapje maken!

De rest van de prachtige lenteavond zaten we op een terras van - ongetwijfeld - het mottigste café van de Oudenaardse markt, waarbij we ons gelukkig prijsden dat het lawaai buiten de "muziek" overstemde. Het werd een avond vol interessante gesprekken tussen milieumannen en sympatisanten: over hun geschiedenis, visieverschillen tussen verenigingen, meningsverschillen binnen verenigingen en het kennelijke onderscheid tussen 'natuurpuntgroenen' en 'maatschappelijke' groenen.

Na een relatief korte nacht in de jeugdherberg gingen dezelfde gesprekken in kleinere groep verder bij het ontbijt.

Terwijl de rest op wandeling ging in de Vlaamse Ardennen, zocht ik me een trein die me weer naar de studieboeken leidde. Van studeren kwam de rest van het weekend echter weinig in huis. Van nutteloze achtergrondinfo zoeken des te meer!