vakantiegevoel

Gisteren was het vakantiegevoel op het werk. Vandaag in de stations. Gepakt en gezakt stonden ze vanmorgen klaar om naar het Brabantse prutsgat Werchter af te zakken. Morgen volg ik ze, tegen alle principes in, met de wagen, om ’s nacht naar het boeren(leute)gat kortemark af te zakken. Overmorgen is er daar immers toogmarathon.

Merci aan allen die sponsorden! Ik zal meer dan € 500 op mijn sponsorkaart staan hebben, waarmee ik mijn vorig resultaat evenaar.

Ik zweer ...

… niets zinnigs eigenlijk.

Getrouwheid aan de koning! Aan wie? A’ ja , aan die? Waarom eigenlijk?

Aan de grondwet! Ondertussen vervangen door een vodje papier waarop men na elke twee ambtstermijnen aan begint te prutsen. Jammer dat een grondwet zo’n lot moet ondergaan.

En aan de wetten van het Belgische volk. Wie raakt door nog uit wijs. Na tweehonderd jaar aangroei vind een kat er zijn jongen niet meer in terug; Niemand, ook geen enkele specialist, kent nog een volledig onderzoek. Zou dit soms ten koste van de zwakste gaan. Coördineren ervan is niet meer genoeg. Ten koste van wie? Van de zwakste natuurlijk! Misschien is er toch nog een toekomst voor de senaat. Niet als reflectiekamer, maar als vereenvoudigingskamer?

Jammer, maar de kaarten liggen open: voor wie zijn visie in de strijd om de broodnodige macht niet volledig verliest!

Getver,

zweren ze nu vandaag ook wel in de kamers!

Allemaal vragen!

Reynders ontvangt dezer dagen Jan en alleman. Waarom mij dan niet?
‘Durf investeren in de staat’, zou ik de gloriërende man zeggen. En haal die gelukzalige grijns van uw tronie.

Willen jullie wel vernieuwen bij de overheid? ’t Is immers niet omdat men in de campagne vooral op financiën (u wel bekend) en justitie kakte, dat het elders rozengeur en maneschijn is.

Nadat de ambetantenarij de voorbije jaren het eerste element was waar beknibbeld werd bij besparingen, is het nu tijd om te investeren, te vereenvoudigen, te olieën. ICT gecombineerd met visie en een wil om vaste stramienen te herzien kan écht wonderen doen. Het kán, neen, het moét. En het rendeert!
Hoe financier je de overheid zonder initiatief te remmen of consumptie ongericht te overbelasten? In hoeverre wil je met fiscaliteit gedrag sturen? De voorbije jaren hebben jullie duurzame veranderingen in elk geval keurig afgeblokt.

Hoe moeten de overheden aangepast worden aan een wereld die steeds kleiner en internationaler wordt? Hoe maken we van de Europese instellingen eindelijk werkelijk democratische instellingen? En hoe overtuigen we al die sceptici van een echt, federaler Europa?

Denk je ook aan de toekomst? Wat met onze broodnodige sociale zekerheid? En de zwakkeren die steeds meer de mazen van de hangmat (??) / vangnet vallen? Wat met de gemarginaliseerde, nieuwe minderheden waaraan men decennialang geen inburgering wou aan spenderen? Spreek je hen aan? En wil je hen een stap vooruit helpen of laat je alles aanmodderen?
En wat met de ecosystemen die meer in meer in de netten van de boksring hangen? Is het klimaat meer dan een (foutief) argument om de kerncentrales open te houden? En er de gevestigde belangen veilig te stellen? Doe je iets met de vele mogelijkheden die vernieuw(en)de technologieën bieden om te besparen?

Is infrastructuur meer dan beton (en asfalt) storten? Het openbaar vervoer is, ondanks de shift door de Vlaamse dorpsregering naar de aanbodszijde, ondermaats in de steden. Kun je in Brussel werkelijk van een metronet spreken (tweeënhalve lijn)? Kan het openbaar vervoer er de gewestgrenzen overstijgen en de werkelijke stad bedienen? Zijn de andere steden ontsloten met een hedendaags tramnetwerk (deel in A’pen, nauwelijks in Gent)? Hoe houdt je de steden en dorpen leefbaar zodat niet verder mierennesten van verkeersaders worden, maar echte leef-omgevingen?

Hoe denk je een flexibele arbeidsmarkt te realiseren, én die ook nog leefbaar te maken voor leefbare gezinnen? Hoe zorg je er voor dat het onderwijs niet verstard en ook fundamenteel als toegepast onderzoek floreert? Hoe houdt je de dynamiek in de samenleving?

En denk je ook aan de minder harde sectoren. Zal men binnenkort nog genoeg bronnen hebben om onze huidige samenleving te bestuderen? Hoe zorg je voor kwalitatieve en duurzame recreatie? Hoe kanaliseer je de zuren uit de samenleving?


Allemaal vragen die ik weinig aan bod zie komen in een toekomstige zakenregering die door gefrutsel aan ons vodje papier (de grondwet, weet je wel) weinig fut zal hebben om in deze veel ten goede te wijzigen.

Veel vragen … waar ik geen sluitend antwoord op heb. Hopelijk hebben onze particraten dat wel!
Hoe snel kun je op een blackberry toetsten?

Wedden dat?

Aan het weer zal het niet liggen, toch leek de zomer vandaag plots heel nabij. De bureau’s op ons verdieping waren opvallend leeg. In mijn agenda leek de leegte teruggekeerd. De sfeer was gemoedelijk. Op de lage kast nabij mijn bureau lag allerhande chocolade en lukken, want er was er eentje jarig.

Wedden dat deze rust snel weer voorbij is?

divers

Het wordt een biezondere week, dees week. Da's zeker.

Vandaag een dagje congé om het weekend lang te maken. Dinsdag, woensdag en donderdagvoormiddag ligt er een mooie hoeveelheid werk te wachten en ondertussen hopen op goed nieuws uit het UZ. Donderdagnamiddag formaliteitennamiddag: eedaflegging als statutair ambtenaar. Vrijdag een dagje Werchter, want Pearl Jam zou dit jaar wel eens op Werchter kunnen geraken. 's Nachts met vaders camionnette naar Kortemark terug sjezen. Ik zou immers graag een aantal uren in een bed dolen voordat ik 's middags (zaterdag ondertussen) aan de toogmarathon begin.

'Wadefak is de toogmarathon?', vragen sommigen zich waarschijnlijk nog af.

Waarvoor?
1. de winst gaat naar kom op tegen kanker (vorige keer: € 30 097, 48)
2. voor de ongelofelijke leute

Wanneer?
nu zaterdag 14 u tot zondag 14 u

Wat?
24 u tooghangen, in een afgeloten ruimte
daarvoor kun je ons sponsoren, vooraf op onze sponsorkaarten, en tijdens het hele gebeuren.

Wat zijn de maar-en?
Je mag de 'tooghangerskooi' niet verlaten. Om het uur mag je vijf minuutjes de kooi verlaten voor een sanitaire stop of om een luchtje te scheppen. Om de vier uur wordt dit 10 min.
Roken mag enkel mits boete (maar voor een niet-roker als ik is dit geen probleem)
Je mag niet in openlijke staat van dronkenschap verkeren. Anderzijds: door volop alcohol te nuttigen maak je het ook enkel extra moeilijk.

kloefekapper!

Ik loop niet hoog op met gidsen, da's zeker. Laatst bleek dat weer eens heel terecht. We werden met een kerel geconfronteerd die duidelijk een oud-onderwijzer was. Hij kondigde - tot mijn grote vreugde - aan dat we niet lang in de kathedraal zouden blijven en maar bij enkele kapelletjes er in zouden halt houden.

Meer dan een uur later, nadat we bijna alle kapelletjes op het gewone niveau én in de crypte aangedaan hadden stonden we terug buiten. Bovendien heb ik een geweldige hekel aan de overdaad aan anekdotes die die mannen op een mens loslaten.

Soit, ik zou het nog verdragen als alles correct is, maar zodra de man een meer algemeen element aan zijn betoog toevoegde ging hij totaal de mist in. Een driehonderd tal jaar er naast zitten? De chronologie doorin halen? Foutieve gemeenplaatsen? Ja hoor, hij heeft het allemaal gepresteerd. Bovendien slaagde hij er in om in zijn Gentse rondleiding de - voor Gent niettemin enorm belangrijke - negentiende eeuw niet te vermelden.

Kielhaling, dat zou zijn lot moeten zijn!


's avonds hadden we gelukkig wel een bekwame gids die met een beperkte en correcte historische voorstelling en veel vaak hedendaagse annekdotes zijn collega deed vergeten.

Een mooi stukje Leuven

Leuven bleef voor mij tot nu toe doorgaans beperkt tot de beperkte buurt tussen het station en Grote en Oude Markt. Een stuk Leuven dat eigenlijk erg weinig voorstelt, maar dat ik ken van kameraden op te zoeken.
De voorbije weken had ik echter het geluk tweemaal een mooier stukje Leuven te zien: de omgeving van het Oud Begijnhof. Eindelijk een stukje Leuven dat enig karakter uitstraalt. Een mens zou zich stilaan afvragen of er nog interessante stukjes Leuven bestaan? Misschien moet ik mijn mening over Leuven herzien?

mijn feestenlijstje groeit aan

Met Madensuyu en Absynthe minded, ...

... ondertussen wordt de kleurenkeuze voor de grote ververij overdag meer en meer concreet.

Nie neuten

Gent is toch een fantastische stad, dat viel me weer eens op toen ik gisteren van de heuvelpoort over het vernieuwde sint-pietersplein langs enkele braderieën en langs de nieuwe jachthaven (portus ganda) naar de Dampoort fietste terwijl een bedeesd zomerzonnetje alles verder opfleurde.

wijswegger

Het is een mooi systeem. De wandel-fiets-wegwijzers zoals die nu ook in Gent opduiken. Welvreemd hoe men in de richting van Sint-Amandsberg wel het Groot Begijnhof aanduidt, en niet het Campo Santo waar het laatste jaar veel over te doen was.

Ook tof:

- de fietsknoopnetwerken (jammer genoeg zonder geografische aanduidingen naast de nummers);

- de functionele fietswegwijzers die in delen van Oost-Vlaanderen opduiken.

MSK

"De ruime periode rond 1870 - 1940 blijft toch een ongemeen boeiende periode." Die bedenking maakte ik me toen ik daarnet rondliep in het pas heropende - en nog niet afgewerkte - MSK. Ook op het vlak van kunsten is dat zo. Terwijl oudere kunstwerken me vaak koud noch warm maken, is dit een periode met tal van fantastische nieuwe ontwikkelingen.

De buitengewoon lage toegangsprijs van 0 euro voor Gentenaars was de aanleiding om het museum eens op te zoeken. En ik kreeg zeker waar voor mijn geld. Bovendien werd me duidelijk dat ik weer eens meer dergelijke museau moet opzoeken. Het vak kunstgeschiedenis in eerste had immers de interesse vakkundig gesmoord. Het uit het hoofd leren van de prentjes van allerhande kunstwerken en de idiotie van de betreffende prof fnuikten de interesse meer dan ik me toen kon voorstellen.

Maar na vandaag is er terug de intentie om hier weer met meer aandacht aan te besteden. Dit werd onmiddelijk hard gemaakt. Aan de overkant wachte het fantastische SMAK als geestverruimend middel.

Toogmarathon

De toogmarathon komt met rasse schreden dichterbij. Vorig weekend bracht ik een mooi bedrag binnen bij het organiserend comité, maar dat moet nog beter kunnen!

Do the move!

De laatste weken regent het verhuisnieuws. De ene kennis achter de ander laat weten dat ze verhuizen. Kennelijk vind iedereen het stilaan tijd om een nestje op te bouwen. Over enkele jaren volgen dan ongetwijfeld de eerste boelekes.

Ook leuk is dat een drietal extra kameraden naar Gent verhuizen. Nog minder redenen om thuis voor de lichtbak te zitten, dus. Als dat niet mooi is.

Nog iets meer dan een maand

... en er zijn weer feesten. De erg voorlopige affiche toont alweer hoe moeilijk het kiezen wordt:
Sean Lennon, The Go Find, De La Vega, Dez Mona, The Frames, The rebellines, Fixkes, Gorki (en bijhorend de keuze van Vos), Mintzkov, Tom Pintens, Gèsman, The Van Jets, Sioen, The Scene, Raymond, Sharko, Flat Earth Society, Buscemi, Milow, Yevgueni, ...

Overdag wordt het trouwens de grote verfweek. Da's wat minder plezierig, maar tevens een reden tot lichthoofdigheid.

tristesse

Desolaat, da's het woord hiervoor. Nochtans bedriegt deze schijn. De R4, E40, en E17 liggen er allen vlakbij. Achter me lagen tal van plezierbootjes, en nog dichter achter mijn rug ligt een park, een klein maar gezellig en goed ingericht park.

Schijn bedriegt ook. Wat je ziet is geen vijver, maar de kruising tussen de Stropschelde en de Ringvaart. De oevers van de armen blijven mooi buiten beeld, want dat zou de sfeer doorbreken.

Van daaruit fietste ik verder tot ik Ledeberg binnenfietste via één van die buurten die complete tristesse uitstraalden. Gevangen tussen de sporen de snelweg staan er enkele verdwaalde huizen, en paletten vol lege bakken.

Wat verder volgde ik de tramlijn, de Moskou-express, expres naar een andere tristesse uitstralende buurt. De spoorweg leidde me langs vervallen schuilhokjes en aftandse zijsporen.

Soms kan de triestheid van een grijze avond sfeervol worden.

Falingen

De vaststelling hoor je wel meer maken, en ze klopt opnieuw:
de peilingen zijn de grote verliezers van de verkiezingen.

De eerste keer ...

Vandaag voor de eerste keer in Gent gestemd. Ben ik nu ingeburgerd?

(In)formatie

De nog erg prille verkiezingsresultaten lijken een simpele (of is het simplistische) stelregel te bevestigen: hoe meer welvarend een maatschappij wordt, hoe rechtser en chagrijniger die maatschappij stemt.

Al even fundamenteel: wat vangt men met deze resultaten aan? Waarschijnlijk worden de formatiegesprekken erg moeilijk. Al voor de campagne zijn grote woorden gevallen over het herzien van onze staatsstructuren. Wil men dit waar maken heeft men een grondwetswijzigingen en bijzondere wetten nodig, en dus een erg grote meerderheid. Het worden boeiende (?) weken.
Iemand een gokje hoe lang de informatie- + formatiegesprekken zouden duren?

Niettemin nog deze bedenkingen: conclusies trekken zoals nu al weer op tv gebeurt, is statistische waanzin.

simpel

Omdat men bij verkiezingen altijd simpel moet gaan:




Zijn er trouwens nog mensen die zich, net als ik, ergerden aan Letermes stelling(zondag) dat onze samenleving steeds geweldadiger zou worden?
Mij lijkt het tegendeel waar, en daarvoor hoef je niet eens op erg lange termijn te analyseren.

Aftellen

De toogmarathon tvv Kom op tegen Kanker nadert met rasse schreden.

- Wie meer wil weten, kan terecht op dit webstekje
- Wie goed wil doen kan mij, of collega-toogzitters steunen.
- Wie het wil zien, kome op 30 juni of 1 juli naar Kortemark.
Het ding gaat door op de terreinen van de tennisclub van Kortemark (langs de Torhoutstraat).

(*) Met dank trouwens aan de kameraden in JH de Kanapee waar ik zaterdag meer dan honderd euro inzamelde.

verdraaid simpel

De rust na een reeks erg drukke dagen. Meer moet het vaak niet zijn.

De opkomende bewolking.
De opkomende blies de zwoele lucht weg
De geur van regenlucht net voor de eerste druppels vielen.
De eerste, zachte regendruppels die op mijn bloot bovenlijf vielen.
De verkoeling van de eerste regendruppels en de geur van zachte regen.
Meer hoeft dat soms echt niet te zijn.

Tot je er genoeg van hebt, en naar de bevangen lucht terugkeert,
en hoopt op goed nieuws.

life is a bitch

Gisteren kwam de plose - en veel te vroege - dood van een vroegere kennis uit de judo me ter ore. Uit de wijk waar ik opgroeide, en vader van gast die maar een jaartje ouder is dan ik. Da's al eens slikken.

En deze morgen volgde nog slecht nieuws: een collega heeft dit weekend een erg zwaar ongeluk gehad. Da's zeker nie minder slikken.

De combinatie van beiden, da's naar adem happen. Elk apart is daar zelfs al genoeg voor.
Life is a bitch.