Vrijdag

Vrijdagavond, ongeveer 16.30 u. Terwijl de laatste aanwezigen napraten verlaat ik de vergadering. Via de Aarschotstraat, waar de economische activiteit stilaan van start gaat haast ik me naar het Noordstation. Niet zoals gewoonlijk, richting Gent, vanavond. Neen, ik neem de trein naar Temse, waar ik overstap richting Sint Niklaas tot Temse. Met mijn schat had ik afgesproken kwart voor zes in Tielrode te staan. Ik mocht die dag niet (te)laat zijn.

Kwart voor zes, ik ben bijna in Tielrode, bel mijn allerliefste op. Ja hoor, daarvoor had ik me gespoed: zij en haar collega's moesten nog uit Gent vertrekken. Wat doet een man in zo'n situatie? Hij gaat een pint pakken.

Het dichtste café, de "Half Time" zag er een volkskroeg uit, en was het ook. De dame achter de toog, een vriend'lijk madam, de gasten voor de toog, voze klap. Zo heb ik het graag. Nog beter was dat er Palm van 't vat was voor ocharm 1,10 euro. Prachtig gewoon!

Tegen dat mijn vriendin en haar compagnie een groot halfuur later in Tielrode was, en ik de deur van het estaminet toetrok, kende ik al de meeste gasten in't café. De sfeer zat er al in, en met een paar pinten binnen wandelde ik naar het trouwfeest.

Het was een huwelijksfeest waar ik alleen al uit nieuwsgierigheid naar uitgekeken had: een Turkse jongen en een Turks meisje zouden er samen in het ongeluk treden. En aangezien ik nog nooit een huwelijk à la turque meegemaakt had, wist ik ook niet goed wat te verwachten.

Wel, zo'n turks huwelijk is nog meer gedoe dan een Vlaams. Dansen dat die mannen (en madammen) doen: een hele avond lang, in drie episoden. Het begint met de man die midden op de dansvloer staat, in een cirkel afgezoomd met Grieks aandoende zuiltjes, linten en bloemen (ja hoor, Grieks en Turks, het ligt inderdaad dicht bijeen). De man staat daar een heel eind te wachten tot de vrouw binnen geleid wordt. Openingsdans, ... vermenigvuldigen op zijn Turks ... weinig slows, vooral ander gedans ... tot alleman op de dansvloer stond. Iedereen dansen, zelfs ik kon de dans niet onstspringen. Pff. De mannen dansten samen in één groep, de vrouwen samen in een andere groep. Bof.

Dan weer allen aan tafel. Snel iets eten. Neen hoor, hoogst Bourgondisch is het niet ... Tweede danssessie ... Cadeaus afgeven ... Derde danssessie.
Maar van mijn stoel kwam ik niet meer. Ik zit, zoals immer, liever aan tafel te babbelen, dan me af te jakkeren op de dansvloer.

Soit, enkele uren later, zelf een tweetal flessen Turkse tafelwijn voller, keerde ik huiswaarts. Onze BOB deed een prachtjob, en zette ons schoon aan de deur af. En dan snel slapen, want 's anderdaags kwam schoonmoeder langs ...