Cats 'n' dogs

Katten- of hondenmens? Met die directe vraag werd ik gisteren geconfronteerd. Beiden natuurlijk!

Vroeger hadden mijn ouders een hond, dan weer katten, nu weer een hond. Die hond is jaren zowat mijn hond geweest. Telkens als ik thuis was deed ik lange wandelingen met Femke, zoals het beest noemt. Een prachthond, lief maar koppig, waarmee ik prachtige tijden beleefd heb. Ondertussen is het een oud beest, in grote mate verkankerd, en zie ik het niet meer veel doordat ik weinig meer in Kortemark ben. Tegelijk doet het pijn te zien hoe het beestje stap voor stap aftakelt. Maar lief, dat blijft het beest wel!



En in Gent, hebben we een katje. Ons Loesje. Toen we het van de moeder in Kortemark wegnamen was het bijna nog een wandelend pluisje. Tijdens de Gentse feesten lieten we het aan zijn nieuwe omgeving wennen. Nu is het een bijna volwassen, gesteriliseerde katin, die de oudere katten in de buurt irriteert door vol jeugdig enthousiasme hen achteraan te crossen, door constant er mee te willen ravotten. En in huis is het de oogappel van mijn vriendin gewonnen. Zij leert voor het eerst het plezier van een huisdier kennen, iets wat ze vroeger moeilijk kon verstaan. De kat weet ondertussen goed wat mag in huis. Daar probeer ik waar nodig hardhandig de hand in te houden. Maar een kat is een kat. En vooral als enkel mijn vriendin in de buurt is, kan ze manifest - zie eens wat ik durf - die regels overtreden.





Hondenmens of kattenmens? Beiden! Ben ik nu geen fantastisch mens? ;-)