tukken

De laatste twee maanden ben ik geleidelijk later beginnen opstaan. Da's zowat sinds ik in een ander team werk. De meesten komen er 's morgens laat aan, en dat blijkt besmettelijk. Wat langer blijven tukken, 't blijkt erg aanstekelijk. Ik ben nochtans, ondanks het doorgaans moeizame opstaan, een ochtendmens.
Het genot wat langer in het warme bed te blijven, verklaart niet alles. Als ik wat later opsta, neem ik de rechtstreekse trein van de Dampoort richting Brussel. Op zich biedt deze trein weinig meerwaarde tegenover de overstap in Sint-Pieters, ware het niet dat deze trein maar gewoon vol zit.
Bij de (eerdere) treinen van uit Sint-Pieters is dit vaak heel wat anders. De laatste tijd lijkt het erop dat de drukte op die treinen nog meer en meer toeneemt. Vanuit de Dampoort heb ik tenminste een zitplaats. Als dat geen goede reden is om iets langer te tukken.