Mijn gedacht!

Hopelijk let je hier rechts soms op de links naar Mo*-magazine. Dit boekske, dat ook bij de steeds slechter wordende Knack zit, heeft tussen veel middelmatige ook relatief veel goede artikels. En da's zeldzaam hier in de Vlaanders.

En dees trok daarnet ook mijn aandacht. Een typisch voorbeeld, en dat van een erg gehypete beweging.

Altijd weer

Verdomd toch.

Telkens als er iets speciaals in de buurt te doen is (straatbarbecue, kermis een paar straten verder, noem maar op) valt dat net samen met de weinige keren dat ik niet anders kan dan in Kortemark zijn.

Onvoorstelbaar!
Maar dus dit weekend weer van dattem.

Paarden, zwaarden en ziektekiemen

Wat bepaalt of een bepaald gebied een rijke bevolking zal herbergen die de wereld zal domineren en bij andere dood en verderf zal zaaien, en wat bepaalt dat bepaalde gebieden net gedomineerd worden of de bevolking uitgemoord door geweld, epidemieën, of nog dat bepaalde gebieden tot recent door jagers/verzamelaars bewoond worden?

Een loodzware zin om een log te beginnen, maar eentje die tot nadenken stemt. Volgens Jared DiamOnd bepalen geografische factoren dat. Die bepaalden waar landbouw/veeteelt primair kon ontstaan en welke gebieden er ontvankelijk voor konden zijn. Een intrigerend boek zowaar. Niet zozeer door de boodschap zelf, want die is gekend, maar vooral doordat het boek alles op een rijtje zet. Een mens wordt er stil van, maar gelukkig is er ook het besef dat niet alles zo deterministisch is (hoewel?).

Het boek samengevat in enkele zinnen:

• Geografie is sterk bepalend voor waar landbouw kon ontstaan.
• Landbouw/veeteelt hoeft niet beter te zijn dan jagen/verzamelen. De (geografische) omstandigheden bepalen dit of dit op een bepaalde plaats het geval is.
• Landbouw/veeteelt ontstond daar waar de natuur op het einde van de ijstijd rijkelijke natuurlijke oogsten voortbracht die sedentair leven toelieten, zonder dat men aan landbouw deed.
• De beschikbare wilde planten/dieren bepaalden de mogelijkheden voor domesticatie (nog een geografische afhankelijkheid).
• De verspreiding gaat het snelst langs oost-westassen (vergelijkbare ecosystemen). Dus vlotte verspreiding van de landbouw/veeteelt in Eurazië, en moeilijk in bvb Afrika, en vooral de Amerika's.
• Geografische hindernissen beperken de uitwisselingsruimte. In kleinere ruimtes is er minder kans op grote ontdekkingen/uitvindingen. Dat geldt ook in de evolutie naar landbouw/veeteelt.
• Deze vier factoren zijn eveneens belangrijk voor de verspreiding van andere ontdekkingen (wiel, wapens, ...).
  
• Landbouw/veeteelt zorgt voor verdere bevolkingsgroei.
  
• Landbouw, maar vooral veeteelt, zorgt samen met grotere groepen mensen voor een ander soort ziekten: epidemieën.
• Meer volk zorgt voor gecompliceerdere sociale en politieke structuren.
• Daardoor ontstaat schrift.
• Door dit alles ontstaan hiërarchieën en geordende staten.
  
• Staten die dit hebben overwinnen andere groepen, want ze zijn met meer, hun ziektekiemen decimeren de tegenstander die deze niet kennen, hun uitvindingen/ontdekkingen leveren een competitief voorbeeld, door het schrift zij ze veel beter georganiseerd, en door hun sterk uitgebouwde staten zijn ze des te meer in het overwicht.

Met dit overzichtje is uiteraard de nuance verloren, en lijkt het nog des te deterministischer. Maar, wie het leest ontdekt een fascinerend boek dat de vele, in onze hoofden vaak losse bouwstenen bijeenbrengt, en tot nadenken aanzet.

Hoe een ontspannend fietstochtje langs de Schelde toch nog een klein beetje avontuurlijk wordt.

Zaterdagmorgen, mijn vriendin moest de hele voormiddag naar 't labo. Waarom dan zelf thuis blijven? Zeker als de zon uitdagend boven de daken uitkomt! Ik dus op mijn fiets. Antwerpen als doel, tochtje langs de Schelde. Met de bedoeling voor de terugrit mezelf en mijne velo op de trein te gooien.

De kunst is om je hier op reis te voelen. Zo gezegd, zo gedaan dus. 't Was fris. Mijn neus raakte meer ontzweld dan ze in maanden geweest was. Adem, zo veel als ik maar wilde. En zelfs al werd het meer en meer bewolkt, en begon het zelfs te regenen, meer en meer zelfs, het kon me gewoon niet schelen. Zo ontspannend! Nauwelijks wagens te zien, enkel nu en dan een fietser langs de Scheldedijk, via de schoonste stukjes langs de rivier. De foto's getuigen van de simpele schoonte.

En toch, na de rust, piept er soms al iets meer “avontuur” (tussen grote aanhalingstekens weliswaar) achter het spreekwoordelijke hoekje. Voorbij de kermiskramen van Temse en de loze beats van geluidsinstallaties die getest werden, volgde een eerste omleiding. Een belachelijke lange zelfs, voor fietsers toch.

Dat zou men mij geen tweede keer lappen. Dat was ik zeker. Maar al enkele kilometertjes verder, net voorbij Rupelmonde: nog een omleiding. Het leek gewoon een industrieterrein in aanleg. Bibi der door natuurlijk – a ja, geen tweede keer é. Dat spreekt.

Het pad, net naast de dijk werd steeds slijkeriger, maar Bibi zou doorzetten – a ja, dat spreekt é. Maar laat, heel laat, viel de spreekwoordelijke frank. Namelijk toen het slijk me écht belette om verder te rijden, en de benen al letterlijk in de kramp gereden waren.

Jejaat, ik was de potpolder in aanleg van Kruibeke ingereden. Dus kiezen: doorwandelen naast de fiets en van de natuur genieten, of met hangende pootjes terugkeren. Eén keer raden wat het werd?

Nu ja, drie kwartier later liep ik nog steeds langs die dijk – verdomd da's een groot terrein. Verkrampt, en al even verkrampt zoekend naar een manier om de gracht te dwarsen die de dijk en een vlotter toegankelijker werfweg scheidt. En ja,

wat verder een plakkaat. “Verboden de werf te betreden. Gevaar voor drijfzand”. Wat verder kranen op de werf. Bemande kranen. En een dijk die er opvallend goed bij ligt. Recht vooruit dus! Via die werfwegen moet ik er wel uit geraken. Alleen jammer dat daar alles bemand is - Wat zullen die zeggen? (En zal het Nederlands zijn? Of Antwerps of Pools?)

Maar geschiktere vooruitzichten. Net voorbij die werf een gewoon bereidbaar wegje, en een visput, en een uitweg. Kiezen: onbekende uitweg en verder de werfweg volgen, of de dijk volgen die uiteindelijk goed moet uitkomen. Het laatste dus.

Foute keuze bleek al snel. Weer meer en meer slijk en zelfde liedje. Gelukkig na nog eens tien minuten wandelen: een werfweg, ongetwijfeld een uitweg weg uit het terrein. Klopt, enkel nog een afsluitdijk overklimmen, en terug de bebouwde wereld in. En van daaruit verkrampt, aan vertraagd tempo, de rit naar Antwerpen afwerken.

Een mooie potpolder in aanleg gezien, maar moet ik het zeggen? 'k Heb mezelf verdomd hard vervloekt.

De langste titel hebben we al, en ... foto's zie je langs de link hieronder:

20080823_GentAntwerpen

mooi weekend op komst

De weerberichten beloven alvast mooi weer voor volgend weekend. En da's goed nieuws, want dat is het belangrijkste weekend van Kortemark Kermis (voor leken: de enige twee weekends dat er in Kortemark iets te beleven valt). Al blijft Kortemark Kermis voor mij toch vooral met plateaus vol pinten en andere dranken rondhossen.

En toch: een groot deel van de kermis is mijn vriendin in het buitenland. Dat men er maar voor zorgt dat er 's avond een aantal uitstekende feestjes zijn! Ik ben er klaar voor.

Jullie ook?

Leffingeleuren

Als ik de affiche van Leffingeleuren bekijk, samen met de als immer best wel goedkope tickets, dan denk ik dat ik weet waar ik het weekend van 17 september zal uithangen!

A Brand - Arsenal - Discobar Galaxie - Girls In Hawaii - Lady Linn and her Magnificent 7 - Gotye (au) - Flobots (us) - Lamplight (au).
Cassius Dex ´n´ Fx (fr) - Goose - Heavy Trash ft. Jon Spencer & Matt Verta-Ray (us) - Nouvelle Vague (fr) - Mintzkov - Triggerfinger - De Jeugd Van Tegenwoordig (nl)- The Belgionites - Barbie Bangkok - The Germans - Rose Hill Drive (us) - Stephanie McKay (us)- Ladyhawke (nz-uk) - Modey Lemon (us) - Kraak & Smaak (nl) - Sticky Monster.
Zita Swoon - Orishas (cub) - De Dolfijntjes XXL - Headphone.

Astemblieft. Vré merci!

Nooit thuis

De laatste tijd hoorde je weinig van me. Da's een goed teken, want het betekent dat ik tijd tekort heb. Waar was ik zoal de laatste dagen?
Vrijdag: gezellig op de Patersholfeesten.
Zaterdag: schoonouders op bezoek, namiddagje barbecuën, dan Patersholfeesten en dan nog in Kortemark.
Zondag: Kortemark - pintjes drinken bij vader en moeder - en weer naar Gent.

En als't weer wat mee wil, wil ik weer eens langere fietstochtjes doen. Hoog tijd, als ik zo naar de weegschaal kijk. Misschien moet ik tussenin weer wat beginnen lopen. Zou me goed doen.

Moker

Neen hoor, de zomer is nog niet voorbij. Ik weet het, je zou het niet zeggen. De wind werpt de striemende regen hier met geweld tegen het raam, maar vanaf vrijdag zijn er de patersholfeesten. En, ja hoor, dan gaan we weer lekker slenteren, sneukelen en drinken. Muzikaal vaak geen hoogvlieger, maar o zo gezellig in't Patershol, Oudburg en Sluizeken.

En daarna Jazz in't Park. En da's muzikaal stukken beter. Ik heb alvast een eerste groep op hun site beluisterd, en die zie ik alvast zitten: Moker. Beluister zeker de nummers van deze Gentse band op hun site.

En daarna Kortemark Kermis, dus bij mijn ouders tappen en bestellen! En ... mijn vriendin is een deel van de week in het buitenland. Hopen dat het 's nachts wat leutig is in Kortemark dus, dan kan ik er nog eens goed uitgaan - wat daar lang geleden is.

Lokerse feesten: degoutant wijf

Gisteren mezelf nog op een avondje Lokerse feesten getrakteerd. Santé! En het begon direct fantastisch. Tim Vanhamel bracht een evenwichtig optreden vol emotie en prachtige gitaargeweld. Het leek bij momenten dat de grunge gemuteerd was in een nieuwe eigentijdse vorm met meer gitaarvirtuositeit. Lijkt een sympathiek kereltje trouwens.

Daarna iets totaal anders: Siouxsie, destijds van de Banshees. Mijn eerste reactie was: wat een degoutant wijf is me dat. Niet dat mijn mening veranderde, hoor, maar het werd direct overstemd door: verdomd, de bastonen staan hard bij dit optreden. Het mag dan wel bij het totale plaatje horen, ik vond het bijzonder storend. Dus maar wat meer naar de zijkanten van het terrein geweest. Gevrijwaard van een overdosis bas was de klank daar wel te genieten. Maar bon, niet te negatief doen, sommige van d'r hitjes vond ik wel eens leuk om live te horen.

Ten slotte Massive Attack. Een bijzonder rake aanval, wees maar gerust. De combinatie van het muzikale met het visuele blijft fantastisch bij hen. Soms was die nog hetzelfde als toen ik hen enkele jaren terug checkte op Werchter, maar het blijft o zo impressionant. Machtig!Plus: twee keer gebist! Hoe vaak heb je dat op een festival?


Filmpje van op open'er, Nederland

Vreemd volk!

Rare jongens, die Romeinen? Niet zo echt, ze hebben dezelfde reflexen zoals wij nu, die Grieken en Romeinen. En toch zijn er grote verschillen tussen Grieken en Romeinen. Beiden waren weliswaar hautain tegenover vreemden, maar waar de Griekse stadsstaten het burgerschap afschermden en algemeen terughoudend waren, toonden het Romeinse een veel grotere openheid die hen toeliet een imperium op te bouwen.

De auteur gaat naast de traditionele perioden die altijd aandacht krijgen ook in op de uiteenlopende situatie in drie steden in de hellenistische periode en op het opkomende christendom. In de hellenistische periode behandelt hij Babylon (Grieken in de marge), Alexandrië (spanningen en rellen/slachtpartijen tussen Griekssprekenden en joods-gelovigen), en Jeruzalem ( joodse radicalen versus Romeins beleid en vice versa). Voor het opkomende christendom beperkt hij zich niet tot het verhaal van de vervolgingen (hij brengt dit wel helder en relativeert waar nodig), maar gaat hij ook in op de uitdagende houding van radicale christenen en de broederstrijd tussen de christelijke sekten. Stuk voor stuk voor mij onbekende verhalen die bijzonder boeiend blijken.

Het interessante aan dit boek is dat het de auteur toelaat deze periode anders te beschrijven dan gewoonlijk. Het is geen verhaal van de groten der aarde, maar een verhaal van het leven ... zoals het was (?). Tegelijk is het geen alomvattend verhaal. Dat kan ook niet door het beperkte Romeinse bronnenmateriaal waarover we beschikken. En da's onder meer het gevolg van die radicale christenen van daarnet.

Moet ik het zeggen? Een aanrader!

Lokerse feesten: lekker beest!

Vanmorgen terug werken, na twee weken verlof. Da's toch weer even serieus aanpassen. Zeker nadat ik gisterenavond mijn verlof in stijl afsloot op de Lokerse feesten. In stijl, soit muzikaal dan, want het was écht wel strontweer gisterenavond.

Gelukkig werd het strontweer wat getemperd dankzij de partytenten die men aansleepte. Het plaatsen ervan hadden we snel in het snotje. Nodeloos te zeggen dat we zowat de eersten waren die gingen schuilen.

Maar muzikaal was het dik OK. Lekker beest, Isabelle A., verraste me. Niet enkel een schoon madam, maar ook muzikaal dik in orde, met fantastische muzikanten, en een prachtstem. The Storys brachten dan weer écht wijvenmuziek. Geen wonder dat het tijdens hun optreden oude wijven begon te regenen (en dat eindigde pas toen alle optredens achter de rug waren).

Daniel Lanois was een verrassing tot en met. Tot nog toe kende ik enkel de naam, en leek me dat een typische Radio 1-artiest. Het tegendeel bleek waar. Een typische artiest die ergens tussen radio 1 en stubru bengelt, en zo nergens thuishoort. Twee man op het podium: Lanois aan gitaar en consoorten, met een drummer erbij. En het maximum moest uit die gitaren gehaald worden: lang uitgesponnen solo's en nummers. Puur muzikaal genot, voor wie dit kan appreciëren! Maar voor velen wellicht moeilijk.

En dan nog Sinead O'Connor, de act die me naar Lokeren gelokt had. Zij bracht een traag opbouwende set met nauwelijks hits. Op zich hoeft dat niet, maar ik had toch graag eens Troy live gehoord.


Maar vanmorgen dus terug op 't werk. Het eerste uur viel me toch zwaar. Gelukkig beterde dat snel.

Goed bestuur

Dankzij het goed bestuur van de kaloten loopt het mestoverschot binnenkort weer de spuigaten uit. Een typisch probleem van het niet samenvallen van productie en consumptie levert nu eenmaal veel problemen op die mestverwerking niet kan oplossen.

En ondertussen wordt al anderhalf jaar federaal niet meer bestuurd. Om redenen van de splitsing van een kieskring, een splitsing die in de praktijk niets verandert voor de mensen. En de sociale fenomenen die men ermee beweert op te lossen ... daar verandert dit niets aan.

De andere redenen zijn wilde vragen om regionalisering. En wat brengt de regionalisering op? Dat weten we al! Meer chefs, meer postjes en een staat die steeds meer een Mexicaans leger wordt, waardoor het land niet langer beheerd wordt.

Maar wat me eigenlijk nog meer stoort, is de verschrikkelijke volgzaamheid van onze media. Wat doen zij eigenlijk nog buiten de politieke communicatie herkauwen?

Dat wordt slikken!

Het dorp en de mensen

'Het dorp en de mensen', zo zou je de inhoud van dit boek samenvatten. Het is net als het vorige boek een boek dat ik van een collega uitgeleend kreeg.

Het verhaal: De Engelsman Hudson zocht een nieuwe doorgang naar Azië. Bij een reis in opdracht van de Nederlandse VOC ontdekte hij de locatie die later New York zou worden. De WIC (West-Indische Compagnie) gebruikte dit als steunpunt voor hun handelsactiviteiten. In het boek lees je over de geleidelijke groei van deze Nederzetting, en de geleidelijke kloof die groeide tussen de inwoners en de WIC. Die kloof wordt er soms verengd voorgesteld als een conflict Vanderdonck - Kieft/Stuyvesant.

De auteur stelt dat de specifieke cultuur van deze Nederzetting (smeltkroes, tolerantie, handelsgericht) een belangrijke bijdrage geleverd heeft aan het vormgeven van de Amerikaanse cultuur.

Het boek is leuk, leest vlot en historische figuren worden 'tastbaar'. Jammer genoeg verlies je jezelf soms in de vele 'personnages'. En de auteur mist kritische zin tegenover de clichés uit de Nederlandse geschiedschrijving.

Megamorfose

Het dampoortstation lijkt niet meer hetzelfde station als enkele maanden terug. Zelfs de cafetaria die een toonbeeld was van volksheid, lijkt nu een hip uiterlijk te krijgen. Straf!