De crisis van de democratie

Geert M raadde het boek enkele maanden terug aan, en wat kun je dan beter doen dan het boek ook lezen.

Ik had voordien wel natuurlijk al wat over het boek gelezen in de krant in in de Knack. Je weet wel, Blommaert tegen de vervlakking, Blommaert de verdediger van de intellectueel, Blommaert de pessimist, ... Wel, daar is uiteraard iets van aan, maar men benadrukt te weinig hoe goed dit boek is. Misschien omdat het nogal kritisch is over de massamedia, de man met het strikje, de commerciële belangen bij de kranten, ...

In dit boek gaat Jan Blommaert in op het belang van het grondig nadenken over de maatschappij en de politiek, op het belang van het middenveld in de democratie en de belangrijke rol van intellectuelen, op de mediatisering, versimpeling en de rol die dit speelde in de opkomst van het Vlaams Blok. Dat gebeurt via korte essays over de Moord op Van Gogh, de betogen van Paul Cliteur, de ideologische ontreddering bij de traditionele partijen, de communicatie van de Vlaamse fascisten van het Blok, de communicatie van George W. Bush, Patrick Janssens' visie op socialisme, ...

Een indrukwekkend, maar pessimistisch boek, dat vaak de vinger pijnlijk op de wonden legt. Een samenlevingsanalyse met belangrijke aandacht voor betooganalyse!

Bon, enkel en alleen omdat ik nu eenmaal niet kan afsluiten zonder een negatief punt: jammer dat het boek - buiten G. W. Bush - zich beperkt tot het pietluttige Vlaanderen. Zelfs de Waalse politiek komt nauwelijks aan bod. En ook dat zou ik nu net ook graag weten: hoe is de situatie in de buitenlanden, en wat zijn de gelijkenissen en verschillen ... Kortom: trek ons uit de Vlaamse sleur!

Voortreffelijk boek. Leesvoer voor allen!