nostalgica

Het zal misschien wel met het rustige weer te maken hebben, of met de bak Palm die ik daarnet als afscheidscadeau, of aan een oud Pearl Jamconcert dat ik daarnet op dvd bekeek, ... of - wie weet - aan het simpel worden, maar ik heb de indruk dat ik voor een tijdje in een nostalgische bui zal verkeren.
't zat gisteren al wat in mijn kleren, en nu heb ik het volop zitten. 't Was al gank op de nieuwjaarsreceptie van het jeugdhuis , waar ik ook kennissen uit de jeugdraad terug zag. Hoe dan ook als cadeau kreeg ik er een bak Palm, maar ook veel herinneringen die terug up popten (bijna net zoals de ergerlijke pop-ups bij blogspotblogs). Wie weet refereerde de bak Palm naar de weekendse hoeveelheid die ik er vroeger van naar binnen werkte. Wie zal het zeggen? In elk geval was het een tof cadeau.

De Pearl Jam-dvd die ik van mijn broertje kreeg, deed in elk geval de rest van het werk. Het was een opname van een optreden in 1992 op Pinkpop. Logischerwijs speelden ze daar vooral nummers van op hun vroege, en als je het mij vraagt hun beste cd, Ten. Het concert zag er machtig uit, maar deed me vreemd genoeg ook vooral over mezelf nadenken. De kledij deed me bijvoorbeeld denken aan de manier waarop ik me tot enkele jaren terug volop kleedde: korte broeken, losse t-shirts, ... Voorwaar, Pearl Jam, 't is een groep die een grote invloed op me heeft gehad. Veel meer dan Greenday en Nirvana die ik tegelijk leerde kennen, blijft Pearl Jam me bij. Hun muziek is nog altijd een referentie waaraan ik andere groepen nog vaak meet.

Ook deed het optreden me denken aan de vele andere machtige gigs die ik gezien heb. Air, dEUS, Placebo (!), ... Velen passeerden de revue.

Met de dvd stopte het uiteraard niet. Daarnet lag ik niet enkel in bad te weken, maar vooral na te denken. Please, someone stop me!

Soit, wordt waarschijnlijk vervolgd ...