Goede voornemens?

Het goede weer indachtig ben ik de laatste weken volop begonnen aan één van mijn goede voornemens voor dit jaar: meer wandelen en fietsen!

Zowat één avond op de twee ging ik de laatste tijd fietsen. Gent en directe omgeving maakte ik onveilig. De voornaamste nieuwigheid daarbij voor mij was het natuurgebied Bourgoyen. Wellicht placeer ik daar morgen es een blogje over - vanavond niet, schatten.

En vandaag was het het moment voor een serieuzere effort:
langs de schelde naar Oudenaarde. Van Oudenaarde - via Ename (met stop bij de adbijsite daar) via de Zwalm naar Velzeke - Hundelgem - Balegem - Scheldewindeke - Gontrode -Melle - via schelde naar Dampoort, om daarna het geluk te hebben met mijn madam naar de mottigste straat van Gent te mogen: de Veldstraat - grmbl

Morgen wellicht meer op deze blog, want vandaag zit er niet meer veel fut in mijn lijf: tal van blogmogelijkheden laat ik immers liggen:
- Bourgoyen
- Slingeren met de Schelde
- Oudenaarde / Amsab / milieubeweging
- Ename
- Velzeke
- Zwalpen in de Zwalm
- Gontrode

Benieuwd welke draden ik morgen opnieuw opneem.

Dé groeten!

Ja, taratarataat

He feeds his portemonnee

Eergisteren had ik het al over mijn eivol weekend. Hoe verder we de week in duiken, hoe meer ik merk dat ik nog heel veel vergeten ben in dat overzichtje. Nevermind!

Wat me in elk geval wel bijblijft is één fragment uit de docu 'We feed the world' die ik zondagavond gratis ging bekijken in de Studio Skoop: het interview met de topman van Nestlé. In onderstaand promotiefilmpje van op joetjoep vind je er een klein fragmentje uit. Zijn boodschap was in elk geval hemeltergend. Gelukkig kwam hij er ondanks zijn uitgekiende communicatie toch barslecht uit.



Voor het overige een docu die naar mijn mening soms open deuren intrapte, maar soms ook elementen aanreikte die ik nog niet kende.

Visite

Vandaag mijn thuiswerkdag genomen, want deze middag zou men met een nieuwe diepvriezer komen, tussen 11 en 15u. Dat ze er al om 8.45 u vanmorgen stonden, beschouwen we maar als een schoonheidsfoutje. Een mens kan zich tegenwoordig toch maar moeilijk aan zijn beloftes houden.

Ondertussen hadden mijn ouders vernomen dat ik vandaag thuis was, ... om te werken weliswaar. Aangezien woensdagen de enige dagen zijn waarop zij kunnen komen, en het uitzonderlijk is dat ik op woensdag al voor 18.30 thuis ben, was het voor hen de uitgelezen gelegenheid om in de vooravond even langs te komen.

Nu vind ik het immer plezierig als zij even langskomen. Dat gebeurt immers niet zo vaak, want ze zijn , als kleine zelfstandigen, weinig vrij. Bovendien ligt Kortemark van hieruit op een uurtje rijden.

Het leukste aan hun bezoekjes is dat het voor beiden wennen is. Meestal ga ik immers bij hen op bezoek en dan krijg je bijna automatisch een soortement ouder-kindrelatie. Als zij komen, dan is dat niet het geval. Dat maakt het zo aangenaam; De verhoudingen liggen onmiddellijk anders.

Soit, goed bijgebabbeld, stukske taart gegeten, wat advies gevraagd, ... Hun auto even gebruikt om samen met vader naar een tuincenter te rijden, nog wat gebabbeld, pintje gedronken, ...
Kortom: quality time!

Iggy

Maak jullie klaar!

Het komt weer dichter ... De congé ligt al eventjes vast ... En het weer doet al aan de hittegolf van vorig jaar denken.

Foto van Gent Blogt, trouwens

Get a life

Get a life, denk ik wel eens over mezelf. Een tweede leven, dan weliswaar. Neen, geen second life. Ik heb al tijd te weinig in dees. Ik wil meer gaan fietsen en wandelen. Dees was een goed voornemen die ik me maakte, maar waar weinig van in huis komt. Hoe graag ik dat ook doe, het komt er niet van.
Lezen, dat komt er ook al nauwelijks van. Gazet en tijdschriftjes lukken nog behoorlijk, non-fictie te weinig, en dan zou ik ooit ook nog weer eens wat fictie willen lezen. Wordt moeilijk.
Hoog tijd ook om een aantal kameraden nog eens op te zoeken. En de Gentse randgemeenten verder te verkennen. En om eens wat meer pinten te gaan pakken. En goh, Brussel en een aantal vrienden aldaar, da moet er ook nog eens van komen.

Vooral tijd om wat minder te slapen, me dunkt.

ei, ei, ei, vol!

Gisteren erfgoeddag gecombineerd met een fietstocht. Weinig opzienbarends gespot. Het Amsab, waar ik een aantal mensen nog eens wou zien, bleek dit jaar niet mee te doen. Langs karmelietenkerk met te veel wierook gepasseerd, waar ik me spoedig wergrepte, zeker wanneer ik de gids hoorde zeveren over roepingen.
Hup, uiteindelijk via oud begijnhof naar Guislainmuseum geweest. Dat laatste heeft weinig met erfgoed te zien, maar bleek écht de moeite, zeker de tijdelijke tentoonstelling is een aanrader! Afgesloten met het groot begijnhof vlakbij mijn deur, maar de "tentoonstelling" was niet veel zaaks.

De avond voordien voor het eerst in mijn leven absint geproefd. Straffe godendrank. Wel Ansatz Der Maschine gemist. Kennelijk was ik daarmee één van de ongelijk hebbende afwezigen.

Verder terug in de tijd: 'workshop' wijnproeven enkele uren voordien. Laat ons zeggen ... een gesmaakte activiteit.

Nog verder terug. Vrijdagavond na werk snel gegeten om me daarna naar K-mark te haasten. Kleinkunstoptreden gecheckt, en goed bevonden; kameraden en kennissen gezien, behoorlijk goed bevonden.

Ergens tussen dit alles ouders en grootmoeder bezocht, achter de toog van het jeugdhuis gestaan, boven met de band geklapt, bij mijn ouders achter de toog gestaan, een goe wandeling gedaan, en veel gelezen.

Ei, ei, eivol, zeg ik u!

De jeugdkeet die ik vroeger hielp mismeesteren , slaat de bal volgend weekend recht in doel. Een jeugdhuis moet meer zijn dan (liefst gratis) steengoede optredens en goedkoop bier, dus houdt jeugdhuis de Kanapee uit k-mark weer het traditionele kunstenweekend. Deze keer gebeurt het niet op locatie, maar op de eigen uitgebreide jeugdstek.

Het programma is dit jaar als volgt:

Vrijdagavond
20u openingsreceptie,
waar je de uitgestalde gedichten, foto's e.d. kan checken
Daarna gesmaakte kleinkunst door Thys en Jitte (hopelijk heeft iedereen na de wijn nog het fatsoen om de boel hiervoor stil genoeg te houden)
Nog daarna: kortfilms op groot scherm

Zaterdag:
14.30:
-workshop action painting
-workshop wijnproeven
Avond:
Ansatz der Maschine!

Zondag:
14.30u 'steve+sky' op groot scherm


Welk jeugdhuis uit de omliggende plattelandsdorpen doet het na?

En hup

Zondag zowel erfgoeddag als vlaanderendag

Wordt er daarvoor zo veel vergaderd in deze wereld?

pardon, service!

Vanavond, ongeveer twintig voor de zes, op de trein huiswaarts ... telefoon

- Hallo, ja, 't is hier huppeldepup van tetteretet. We komen morgen uw diepvriezer vervangen tussen elf en drie.
- Ja ... da zal nie gaan zu. Ge zult een andere dag moeten kiezen ... Wacht ik pak mijn agenda ... Zeg maar zu
- Volgende woensdag of vrijdag.
- Pak dan maar woensdag.
- Ok
- Rond wanneer?
- Da kunn'n we nu nog nie zeggen hoor

Een beetje laat om te verwittigen, denk je niet? Maar soit, hopelijk betekent dit het einde van een historie met een reukje aan.

Eind september, toen de tijd voor een eigen huisje en tuintje aangebroken was, kochten we in de Makro een diepvriezer van een niet nader genoemd merk dat de naam van zowel een hotelketen als een vré snugger kreng draagt.

Al enkele weken na aankoop begon de diepvriezer erg vreemd te ruiken. Zoeken, uitwassen, ... de geur was eventjes weg, maar even later was het terug van dat. Dan maar de boel ontdooien, uitwassen, ... en enkele dagen later was de geur er weer. De geur werd bovendien steeds manifester en het werd duidelijk dat de geur tot en met synthetisch was.

Op naar de Makro dus, om ons beklag te doen. Daar kregen we enkel het nummer van de servicedienst van de producent.

Bellen, ... voor Nederlands druk 1 ... signaal dat je doorverbonden wordt ... hup, een Nederlands nummer ... doorbijten ... weer computerstem ... Toets 1, toets 2, toets 1, ...
Soit uiteindelijk een Nederlandse meid aan de lijn die de aard van het probleem vroeg, en daarna droogweg de mededeling: we bellen u terug met een voorstel voor een datum.
Iets later telefoon ... computerstem: dag + datum. Paste me niet. Nieuwe datum dus, direct weken later.

Ondertussen beterde de diepvriezer er niet op. Soit, ik had een datum gekregen, maar daarmee weet je nog niets mee. De datum kon je pas aan de vooravond opvragen, na zes uur 's avonds. Wat een service! Had ik niet het geluk dat ik kan thuiswerken, moest ik er een dag congé aanhangen (en het zou me er uiteindelijk drie dagen gekost hebben).

Bon, eerste bezoek. Norse technieker. 'Ja, menier, da kan iek nieks aan doen ze'. Na veel vijven en zessen, en vooral veel gezaag van mij, belt hij zijn baas, die doodleuk zegt dat dit geen technisch probleem is. Soit, ik serieus op mijn paard, maar meneer vertrok onverrichter zake.

Soit, kwade mail naar de firma, met test-aankoop manifest in cc en onderaan de brief vermeld. Maar aangezien de geur steeds erger werd, riep ik er eerst een kennis met kennis ter zake bij om zijn mening te vragen. Minuscuul gat in de koelleidingen, was zijn oordeel. Ons eten rook dus niet enkel, 't zal dan ook nog licht giftig geweest zijn! Niettemin liet ik de aangetekende brief nog even liggen, en belde ik voor een dringende, nieuwe afspraak.

Vorige dinsdag kwam dezelfde norse technieker opnieuw langs. Het weerzien was niet echt hartig en de sfeer zat al snel diep onder nul. Maar na veel zevenen en achten en de nodige bluf, kreeg ik eigenlijk een papiertje dat mij recht geeft op een nieuwe diepvriezer. En woensdag komen ze het dus brengen. Eindelijk!

Leuke conversaties trouwens met de technieker:

- Ja, ik heb toch al naar da toestel gekeken, en ge hebt gehoord wat ze zegden
- Ja ma, gotver, ge zult direct wel zien da het verslechterd is
- Ik ga da juust nie meer na kijken
- Kzal je zeggen wa het is, 'k heb het zelf laten uitzoeken door een specialist
...
- Kheb trouwens ook gemerkt dat de motor bijna niet meer uitvalt.
- Jama, 't is dan ook veel warmer é nu
- Da's zever. Binnen is't juust even warm. 't is hier altijd rond de twintig graden! 't Spel is hier geïsoleerd ze.


En zo'n herstelfirma heeft de term 'services' in zijn naam. Schoon is da. Niet met mij, zi.

Hopelijk is het hiermee volledig opgelost, en heb ik hen nooit meer nodig! Ik begon er waarlijk stilaan mijn gewoonlijke kalm bij te verliezen, en da's meestal een errrg slecht teken.
Iemand contacten bij de maffia? ;-)

hurt

Hoe meer onhip kun je gaan - buiten het woord onhip gebruiken of je omgeven door informatici uiteraard - dan een youtubefilmke overnemen dat in de Focus Knack besproken wordt? Weinig meer, ongetwijfeld.

Toch kan ik het niet laten omdat het de gelegenheid biedt om te verwijzen naar het nummer dat al meer dan een jaar niet van mijn mp3-speler weg te denken is: Hurt van Johnny Cash (oorpronkelijk van Nine Inch nails trouwens). Een nummer die de aftakeling en de tragiek van Cash prachtig weergeeft.

Dus bij deze wat ik op joetjoep vind:

De donkere wereld van Nine Inch Nails:


De versie van de afgeleefde Johnny Cash (mijn mp3-hit, hier jammer genoeg met mottige beelden):


De youtubehype

Strafkamp

Kennelijk had de stuurgroep iets fouts gedaan. We werden vandaag 'gestraft' in een mottig vergaderhok op niveau '-1'.
Alsof in een kelder ondergedoken zitten in dit zomerse weer nog niet voldoende is, zaten we in een akelig wit lokaal. Muren, plafond, zelfs het meubilair was zonder uitzondering wit. Een isoleercel heeft er wellicht zijn gelijke niet aan.
Kennelijk wou men ons ook in een dwangbuis krijgen, want vanuit de gang klonk een ergelijk piepend aparaat tergerlijk regelmatig en monotoon.

Hup Holland hub

De stiel van de journalist, daarover ging het in de VKRO-documentaire die ik gisteravond bekeek, maar over de rol van de media in de beeldvorming rond het midden-oosten en hoe de voornaamste actoren er met de media omgaan (Sharon als gehaaid commentator vs Arafat als klungerige great dictator).

Eindelijk nog eens een goede documentaire, me overigens aangeraden door een collega. De documentaire focust daarbij vooral op de dilemma's van de buitenlandcorrespondent en de onmogelijkheid tot objectiviteit. Verhelderend!
Nog beter is dat ik met het grote onlineaanbod van de VKRO geconfronteerd werd. Ik zal wel es meer rondneuzen.

Twee aanraders dus:
documentatire: Het midden-oosten gedecodeerd
VPRO

Voor de sex

Tijd voor wat zomerse lichtvoetigheid:



Uit Peulengaleis

Franschman

Mijn grootvader was een franschman. Een op en top Belg, geboren en getogen in de West-Vlaanders, generaties ver. Toch noemde men hem een franschman, want hij was één van de vele Belgen die toen over de schreve gingen werken. Hij was vaak weken aan een stuk in Frankrijk, om dan voor een weekendje terug naar vrouwlief te komen. Den ast, de bjèètn (bieten), de steenovens, ... Werk genoeg toen in Noord-Frankrijk!

Over dit fenomeen dat wat in de vergetelheid geraakt is (vele Noord-Fransen komen nu naar West-Vlaanderen), gaat onderzoeksproject petites Belgiques van het amsab en het kadoc. Een mooi project, als je het mij vraagt.


Over een vergelijkbaar fenomeen: 'Vlamingen' (als het woord al geen anachronisme is) die in Wallonië gingen werken en wonen - er in eigen wijken een eigen cultuur gingen creëren, door de 'autochtone' bewoning gemeden en scheef bekeken werden - is recent ook een boek boek verschenen. Ik ben er in elk geval erg benieuwd naar.

Twee mooie onderzoeken, maar toch vind ik het jammer dat er over dit alles geen alomvattend, interdisciplinair onderzoek bestaat. Allerhande raakvlakken liggen namelijk voor de hand, neem bijvoorbeeld de vele interessante gelijkenissen én verschillen tussen de toenmalige en de hedendaagse migratie.

Het lijkt me een project dat tot lering kan strekken, ook politiek!

ja, tarara rulez

Als zelfverklaard gestructureerd chaoot lap ik de voorgestelde regels aan mijn laars. Dit lijkt er ongetwijfeld al meer op:

1. Ik neem geen verantwoordelijkheid voor wat er op deze blog staat. Toch bepaal ik het allemaal.

2. Reageer zoals u zelf wilt, zo veel als je wenst, zo lang het tenminste zinnig blijft.Met de beperkte reactie die ik hier oogst, kan ik de boel toch gemakkelijk despotisch in de hand houden - hehe.

3. Laat het gekonkelfoes aan de mensen met verantwoordelijkheid. Richt u dus nooit persoonlijk tot een andere blogger alvorens uw commentaar openbaar te maken. Smijt het onmiddellijk online, of zeg het enkel persoonlijk.
Als je het al tegen de man zelf gezegd hebt, wat voor zin heeft het dan om het nog eens publiek te zeggen.

4. Als u gelooft dat iemand oneerlijk aangevallen wordt, onderneemt u actie. De organisatie is wel niet verantwoordelijk voor blauwe ogen en uitgeklapte tanden. Vraag ook een sigaret in O'ende of zwaai met uw mp3 in Brussel-Centraal.

5. Anoniem is subliem. Dit laat je de vrijheid om veel te zeggen zonder jezelf of anderen het moeilijker te maken. Elk bedrijf of organisatie is immers een slangenkuil. Wie mij persoonlijker aan het werk wil zien,zoeke andere oorden op, ook online.

6. Negeer smerige medebloggers niet. Wijs op domme posts of opmerkingen en breng leven in de brouwerij.


Doe dus zoals op café,
eventueel anoniem weggedoken achter een krant.

Santé! - hehe

Het kan niet zijn ...

Geen sjans vandaag. Rond elven volop zitten bellen en volop op de site proberen te raken, maar tickets heb ik niet kunnen bemachtigen. Na tien minuutje al was telefonisch bestellen niet meer mogelijk. En de site die bleef overbelast.

Despite all my rage ...

Gelieve zich te onthouden

Morgen, rond elven, probeer ik ticketjes aan te schaffen voor het concert van the smasking pumpkins in de AB. Willen anderen even wachten om te bellen, totdat ik mijn tickets heb a.u.b. Waarvoor dank!



Ik stel voor dat jullie allen naar Dominiek surfen, waar ene buitengewoon mooi pinkpopfragment staat.

Opendeurdagen

Alle automerken houden bijna tweemaandelijks opendeurdagen - ik kan het weten, want ik vrij met de dochter van een garagist - maar bij mij is het (bijna) altijd opendeur voor kameraden.

Ik woon ondertussen een half jaar in Gent, alles valt hier meer en meer op zijn pootjes en ... de barkast raakt stilaan gevuld. Hoog tijd om stilaan de kennissen en kameraden die de weg nog niet gevonden hebben, uit te nodigen. En da's zowat wat, zonder veel te plannen, stilaan gebeurt (het enige plan is er voor zorgen dat niet alleman rond de zelfde periode langsloopt).

Vanmiddag zaten enkele goede kennissen van mijn schoonouders, en daarmee ook kennissen van ons, op ons terras. Vrijdag komen dan weer een aantal kameraden aperitieven (en ongetwijfeld het huis keuren) om daarna in de buurt uit eten te gaan.

Bij de meesten is het zo dat men eerst eens gevraagd moet worden, eer men effectief komt. Ik moet in elk geval bekennen dat ik ook zo iemand ben. Hoog tijd dus om kameraden allerhande de weg te laten vinden naar ons stulpje. En dat ze nadien nog veel mogen terugkomen ...

Ich bin kein Holländer

Vorige week had ik mijn ouders' wagen ter beschikking. Het werd dus een weekje 's avonds gerief aanslepen om mijn doeninghe nog meer mi casa te maken.

Het bood natuurlijk ook de gelegenheid om een uitstapje te maken naar plekken die via trein moeilijker bereikbaarder zijn. Met het mooie weer in het achterhoofd werd dit Cadzand aan zee. Nadien wou ik nog afzakken via Damme, maar mijn schatje vond dat we al zo al genoeg rondgesjaffeld hadden in de duinen.

Hoewel (collectieve) identiteiten iets is waarin ik me tijdens mijn opleiding 'geschiedenis' sterk in ingelezen heb, blijf ik het toch vreemd vinden hoe je, al kort over de grens, een totaal ander plaatje krijgt. Eens Sluis voorbij zie je kleine, gestructureerde dorpjes, met een vleug Hollandse kneuterigheid.
Het is natuurlijk zo dat kustgemeenten wel vaker een spiegel zijn van een volledig land. In elk geval straalt de Belgische kust wel iets typisch Belgisch uit, al heet ze tegenwoordig Vlaams(ch) te zijn.

Ik moet zeggen dat het Nederlandse plaatje me bevalt: georganinseerd, dorpen die echt dorpen zijn ( zonder de ellenlange uitlopers), 'zone 30' in de bebouwde kom (zone dertig die je niet pas ziet als je er voorbij bent, en straten die er aan aangepast zijn - twee zaken waaraan ik me hier erger), molens, kanalen, dijken, fantastische fietspaden en wandelwegen.


Ik zou zeggen 'ich bin ein Holländer', ware het niet dat je er de echte Hollanders moet bijnemen (wat uiteraard een grapje is). De straten zijn er vaak trouwens opvallend smal, en je ziet er veel te weinig brunetjes. Fundamenteler is echter dat ik niet alleen van een gestructureerde aanpak houdt, maar nog veel liever de chaos belijdt. En vooral dat ik, bijna als een cliché-belg, de archetypische Hollander niet goed afkan.



Ook vreemd trouwens, hoe smiling cobra. daags nadien blijkbaar ook in Sluis (Cadzand is er een deelgemeente van) en wel in Damme raakte.

Pas nu gevonden

Volgend filmke, met hoog 'in de gloria'-gehalte, heb ik pas nu gevonden. Ik wil het jullie in elk geval niet onthouden.

Wie mag blijven?

Dit noem ik nu een geslaagde stunt!

Hopelijk dringt de ernst van de situatie, in zijn diverse facetten, hiermee enigzins door!

Een bank vooruit voor wie deze actie bedacht.

Stem hier! Geef een signaal met je stem, of loop ook even langs het Brusselse Muntplein.

duidelijk

Het is duidelijk. Neem je tijdens de paasvakantie in de vooravond een trein uit Antwerpen naar Gent, dan zit je in een kindertuin waarin kleine pagadders honderuit vertellen aan hun mama's en papa's over de flamingo's, apen, en andere beesten die ze zagen in de zoo.

paleis

Vandaag was ik voor 't werk in Antwerpen, een goede reden om even de pas geopende onderste verdieping van het Antwerpse spoorwegpaleis te bekijken.

Over de nieuwe verdieping heb ik wel mijn bedenkingen. Eerst en vooral duurt het een heel eind eer je de onderste verdieping bereikt. Je kunt er beter niet op het allerlaatste moment aankomen, want dan moet je nog drie roltrappen naar beneden waaronder een erg lang exemplaar.

Bovendien ziet de inrichting er erg zakelijk uit wat enigzins vloekt met de grandeur van de rest van het station. Gelukkig doet een blik omhoog nog enigzins aan een grootse kathedraal denken.

Waarschijnlijk wordt het wat wennen.

Zo afschuwelijk als het brusselse justitiepaleis wordt het ongetwijfeld nooit, ondanks de blinkende koepel die er nu weer opstaat. In mijn optiek is het justitiepaleis het tegenbeeld van Antwerpen-Centraal - elegantie versus bombast. De enige manier waarop het justitiepaleis mooi is, is volgens mij de manier waarop het een (lelijke) maatschappijvisie weerspiegelt.

Je kunt het justitiepaleis trouwens ook binnenin bekijken (tenzij dat dit recent veranderd zou zijn). Da's wel de moeite, zeker wanneer je het gebouw de eerste keer langs de steile trap aan de kant van de Marollen binnenstapt. Dan ondervind je meteen met welke bedoelingen het gebouw zo opgevat is. Da's hoe dan ook een heel andere ervaring dan wanneer je het vanaf het Poelaertplein binnenstapt. In beide gevallen is het in elk geval een overdonderend effect, dat de skieven architect ontwerpen heeft.

En als je er dan toch bent: van op het Poelaertplein heb je een mooi zicht over Brussel-centrum en de volledige westelijke kant van de hoofdstad. In de verste zie je zelfs enkele groene weiden.