Aaaarggghhhh

Ik slaap de laatste tijd weer slecht, dus tijd genoeg om me te ergeren: onder andere over mezelf. In navolging van twee postjes lager, dus nogmaals achterklap over mezelf.

1. Ik vind dat ik soms geweldig lomp kan zijn. Vré sociaal (dat wel), een gouden karakter (uiteraard!), maar vaak geweldig lomp: botte opmerkingen als ik niet gestoord wil worden, uit de lucht vallen als men mij iets vraagt terwijl ik ergens anders over nadenk. Uit de lucht vallen na een vraag terwijl ik aan het dromen ben, ... lomp!
Lomp op mijn blog, lomp met blogstokjes (2), lomp in reacties, ... Ik kan me er achteraf vaak geweldig aan ergeren.

2. Lichamelijk dan, want dat ontbrak wat in mijn reactie op het stokje. Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb het al zo lang ik weet: kortademigheid. Vroeger was het een marteling als het in de turnlessen looptesten waren. Niet alleen omdat ik constant adem tekort had, en daardoor de laatste of één van de laaste was, maar vooral omdat ik dan de rest van de dag barstende koppijn had (weet je wel, het gevoel dat je kop ofwel zal exploderen, ofwel in twee helften uiteen zal vallen). En al even ergerlijk is dat mijn neus soms geweldig kan piepen.

3. Aansluitend hierbij: mijn bijna chronisch verstopte sinussen, en bijhorende koppijn. Ergerlijk, slecht voor mijn humeur, maar een zegen voor de (als je 't gelooft: arme) farma-industrie.

4. Al even aansluitend bij 2.: ik ben absoluut geen krak in vangen. Gooi uw Chinees porselein dus niet in mijn richting!

5. Nog een ergernis, maar dan ééntje die je ook positief kunt bekijken: ik kan mezelf goed (te goed misschien) wegcijferen.


Soit genoeg gezaagd. Wie wil er nu nog met mij gezien worden? Joog tijd voor vrolijker posts, dus. Al zal dat niet meer lukken in dees korte lunchpauze.