De kunst van het veranderen

De moegetergde ambtenaren van de Vlaamse gemeenschap krijgen de laatste tijd nogal wat door de strot geduwd. Er zijn werkelijk geen zekerheden meer in het ambtenarenleven. BBB haalde - niet steeds op een geslaagde manier - de oude structuren dooreen, daarnaast zijn er verhuisbewegingen allerhande, en wordt er de dienaren van de staat van alles afgepakt. Geen eigen bureau meer, want office sharing wordt stilaan de norm. Geen vier kasten (of meer) per persoon meer, maar gezamelijke archieven. Kennisdeling, whatthefuck. Digitaal werken, da's allemaal wel schoon, maar ditje en datje ...
Ik wil het hierbij niet hebben over verzet van hogere ambtenaren tegen deze overgang, da's nu eenmaal mijn leefwereld niet. Ik wil veeleer begrip tonen voor de moeilijkheden die de doorsnee-ambtenaar er mee heeft.
Het nut van de reorganisatie wordt hen immers nauwelijks uitgelegd, waardoor het lijkt dat dit enkel een besparingsoperatie is (en uiteraard is het ook een besparingsoperatie, maar er is meer). De omschakeling wordt veel te snel uitgevoerd, want die is gedicteerd door de agenda van verhuizingen. En begeleiding bij de omschakeling is er te weinig.
En de gewone ambtenaar die zoekt er zijn weg in, schuifelt, past zich ogenschijnlijk aan, maar werkt ook in grote mate op dezelfde manier verder zoals hij altijd al deed. Die komt zijn problemen uitleggen, wanneer je passeert, wanneer je even een theetje haalt, tijdens je lunchpauze, ... want de ambtenaar moet veranderen, maar weet onvoldoende hoe en waarom.
En dan zijn er nog ongelukkige omstandigheden: een restaurant die vroegtijdig gesloten wordt, de ongemakken van een (ver)nieuw(d) gebouw, chefs die de vergaderruimten 'aanslaan' en er toch weer een grote, luxueuse bureau van maken, en ambtenaren die daardoor niet meer deftig kunnen vergaderen, chefs die veranderingen afblokken waardoor men gewoon verder doet in een nieuw gebouw dat daaraan niet aangepast is.
De ambtenaar heeft het daardoor inderdaad niet gemakkelijk. Nochtans is de verandering gebaseerd op mooie principes en werkt het goed waar het goed toegepast wordt. Eén ding is zeker: veranderingen in de ambtelijke cultuur zijn noodzakelijk.
En de oplossing, die zit tussen de twee oren. En als een chef daarin het goede voorbeeld wil geven, en achter de veranderingen staat, dan kunnen er mooie resultaten geboekt worden.