Dualiteit alom

Daarnet een stokje van freaq tegen mijn raap gekregen. Ik moet vijf weetjes de wereld insturen die tonen hoe weird ik wel ben. Hey, go, let's go! (kwestie van raar te beginnen, uiteraard)

1. (Wan)orde en nonchalance alom
Een eerste raar trekje is dat ik bij de typische vragenlijsten bij sollicitaties er steeds uitkom als een wel heel vreemd persoon. Telkens komt een heel duaal beeld bovendrijven. Het element dat daar doorgaans het meest uitspringt is dat ik enerzijds veel belang hecht aan orde, maar anderzijds vaak de nonchalance zelf ben. Wanneer ik ergens belang aan hecht, dan is het tot in de puntjes in orde. In andere gevallen heerst de chaos.
Ook bij andere voorbeelden is het vaak zo dat ik de twee extremen in mezelf heb. Dualiteit alom!

2. Sociaal en toch solitair
Wie mij kent, zal het beamen: ik ben heel graag onder de mensen. Ik ben ook niet beter gewoon. Mijn ouders houden al meer dan een decennium café. Als ik bij mijn ouders logeer, én ik sta 's morgens op, dan kom ik al direct - met de slapers nog in mijn ogen - achter de toog om iets te drinken te halen. Van 's morgens vroeg ben ik dan al midden de mensen en krijg ik gezever op mijn al dan niet nuchtere maag. Als ik bijvoorbeeld eens lang blijven plakken ben, is het café al open als ik thuis kom (het café is vaak al rond 8 u 's morgens open), en dan krijg je uiteraard commentaar van de tooghangers. Daarnaast was ik jaren actief in het lokale jeugdhuis de kanapee. Velen kenden mij, ik kende er sommigen van.
Maar ook deze medaille heeft een wel heel duidelijke keerzijde: ik kan enorm solitair zijn, en op zo'n momenten kan ik enorm knorrig zijn, als ik ook maar gestoord wordt. Op zo'n momenten moet je me gerust laten. En zeker wanneer ik een boek in mijn pollen heb, is het storen op eigen risico. En is het mijn broer of vader die me stoort, dan komt er een robbertje schijnvechten van.
Bovendien ben ik totaal geen groepsmens. Ik heb nooit echt tot deze of gene groep behoord. En nog minder ben ik snel geneigd me aan te passen aan de groep. Daarom ben ik voor velen altijd een vreemde tiest, die altijd zijn eigen weg gaat. Ik ben waarschijnlijk veel te eigenzinnig om lang in een bepaalde groep te aarden.
Maar maak jullie geen zorgen: als het er op aankom, komt het sociale altijd bovendrijven. Vriendschap voor alles!

3. Naar bed
En nu het onderwerp uitgaan zijdelings aans bod komt: uitgaan. Daarin ben ik ook een raren. Niet qua het uitgaan zelf. Ja akkoord, ik ben totaal geen danser. De toog, en de bijhorende gesprekken, zijn veeleer mijn biotoop.
Maar ik ben een raren als ik boven mijn theewater raak. Eens ik voel dat ik genoeg (lees: te veel) gedronken heb, is er maar één ding dat ik wil ...
... naar huis gaan! Vaak vertrek ik dan zonder veel te zeggen, en zoekt men mij. 't Is een vré vreemde neiging, maar het heeft me waarschijnlijk al vaak tegen zware katers beschermd. Dus, als je me, na te veel drank binnen, plots niet meer ziet, dan is er veel kans dat ik onderweg ben naar mijn bed.
Da's trouwens een goeie eigenschap die ik van mijn vader deel.

4. Geen spek voor mijn bek
Eigenlijk geen rariteit, maar ik vertel het hier toch maar aangezien zovelen het nog niet weten, en velen verrast zijn als ze het horen: ik ben veggie sinds ik in Gent op kot zit. Vis noch vlees voor mij. Ik ben daar trouwens nooit groot liefhebber van geweest. Maar ik ben wel heel toegeeflijk: nodig mij uit, en ik vreet wat de pot schaft.

5. De vrees om te zwaar te worden
En dan iets waar ik me snel zorgen in maak: mijn gewicht! Een bierbuik van formaat is een familietrek. Alle nonkels aan vaders kant hebben er van. En dat familiekenmerk wil ik absoluut niet overkrijgen.
Jammer genoeg win ik ook snel gewicht, hoewel ik weinig eet. Mijn gewicht is een constante zorg, hoewel iedereen zegt dat ik heus niet te dik sta. Mijn voornemen blijft dan ook: tachtig is prachtig. Meer moet dat echt niet zijn.



Het stokje
En het stokje, dat gooi ik door naar Geert Mareels. Benieuwd welke rare kanten de man van e-gov heeft.