beginding = eindding

Gisteren was er het beginding van Ago, het overheidsagentschap waar ik tot vanavond deel van uitmaakte. Voor mij was het eigenlijk een eindding, want morgen begin ik bij het departement bestuurszaken. De teambuilding was wel amusant, maar weinig relevant. Bovendien lag er nog pakken werk te wachten, die ik vandaag – op mijn laatste dag – zeker moest afwerken.

Benieuwd hoe de niewe job zal meevallen. De eerste weken worden ongetwijfeld wat zoeken, en daardoor op de zenuwen van de chef werken (hij weze gewaarschuwd). Morgen wordt voor mij dus weer beginding, maar dan zonder startdag. Tegelijk wordt het ook van het begin van mijn stage als statutair ambtenaar:






Statutair, en hopelijk nooit statuair
... want da's bescheten!

toogmarathon (1)

En daags na het optreden van Pearl Jam volgt de tweejaarlijkse Kortemarkse toogmarathon t.v.v. Kom Op Tegen Kanker. Zoals de vorige edities doe ik opnieuw mee. Houd jullie portefeuilles dus alvast klaar, en sponsor voor het goede doel.

Voor wie de formule niet kent: ongeveer twintig mensen sluiten zich op in een afgesloten vak, in een café. Zij blijven er 24 uurtjes wakker, mogen eens per uur vijf minuutjes uit "de kooi" voor een plasje of een luchtje. Deze mensen laten zich hiervoor sponsoren, en de opbrengst gaat uiteraard naar Kom Op Tegen Kanker. En wat meer is: de deelnemers mogen niet dronken zijn.

De voorbije edities groeiden uit tot een evenement, en brachten heel wat geld op. Ook dit jaar rekenen we op jou om er opnieuw een succes van te maken. Je kunt me alvast sponsoren via 280-0258546-78 , vermeld kotk, kanker, toogmarathon, of dies meer. Ik stort het bedrag door en vermeld je op mijn sponsorkaart. Geef je meer dan 30 euro, dan krijg je uiteraard een fiscaal attest.

Achter deze zin schuilt een verslag van de vorige editie . Meer nieuws volgt de komende weken, o.a. op deze blog.

Het is een vreemd, maar erg succesvol, evenement t.v.v. Kom op tegen Kanker

Doen!

lichtman

De man is fotograaf voor iets, en er zitten echt wel pareltjes tussen:

Fotoblog Boeketje Michiel

Pearl Jam op Werchter

Vorig jaar kon ik er jammer genoeg niet bij zijn op hun Belgisch concert, maar ik zeg al jaren dat als ik Pearl Jam kan zien, dat ook zal doen. De vrijdag van Werchter sta ik dus op de wei! Hoe dan ook!

Alvast een videoclipke dat past bij mijn gemoed vandaag:




Soit, vrolijker posts had ik dus gezegd ...

Aaaarggghhhh

Ik slaap de laatste tijd weer slecht, dus tijd genoeg om me te ergeren: onder andere over mezelf. In navolging van twee postjes lager, dus nogmaals achterklap over mezelf.

1. Ik vind dat ik soms geweldig lomp kan zijn. Vré sociaal (dat wel), een gouden karakter (uiteraard!), maar vaak geweldig lomp: botte opmerkingen als ik niet gestoord wil worden, uit de lucht vallen als men mij iets vraagt terwijl ik ergens anders over nadenk. Uit de lucht vallen na een vraag terwijl ik aan het dromen ben, ... lomp!
Lomp op mijn blog, lomp met blogstokjes (2), lomp in reacties, ... Ik kan me er achteraf vaak geweldig aan ergeren.

2. Lichamelijk dan, want dat ontbrak wat in mijn reactie op het stokje. Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb het al zo lang ik weet: kortademigheid. Vroeger was het een marteling als het in de turnlessen looptesten waren. Niet alleen omdat ik constant adem tekort had, en daardoor de laatste of één van de laaste was, maar vooral omdat ik dan de rest van de dag barstende koppijn had (weet je wel, het gevoel dat je kop ofwel zal exploderen, ofwel in twee helften uiteen zal vallen). En al even ergerlijk is dat mijn neus soms geweldig kan piepen.

3. Aansluitend hierbij: mijn bijna chronisch verstopte sinussen, en bijhorende koppijn. Ergerlijk, slecht voor mijn humeur, maar een zegen voor de (als je 't gelooft: arme) farma-industrie.

4. Al even aansluitend bij 2.: ik ben absoluut geen krak in vangen. Gooi uw Chinees porselein dus niet in mijn richting!

5. Nog een ergernis, maar dan ééntje die je ook positief kunt bekijken: ik kan mezelf goed (te goed misschien) wegcijferen.


Soit genoeg gezaagd. Wie wil er nu nog met mij gezien worden? Joog tijd voor vrolijker posts, dus. Al zal dat niet meer lukken in dees korte lunchpauze.

A'pen, vlakbij de zoo

Daarnet vorming gegeven in A'pen, en ondertussen zit ik mijn bo'kes op te eten in het satelietkantoor (lees: telewerkplek) in Antwerpen. Straks, na de dagtaak ga ik waarschijnlijk nog even 'stèd in. Ofwel dat ik me aan de tradities van mijn vorige bezoeken aan de Vlaamse Overheid te A'pen houdt, en straks weer ziek wordt, of barstende koppijn krijg. Duimen van niet!

Dualiteit alom

Daarnet een stokje van freaq tegen mijn raap gekregen. Ik moet vijf weetjes de wereld insturen die tonen hoe weird ik wel ben. Hey, go, let's go! (kwestie van raar te beginnen, uiteraard)

1. (Wan)orde en nonchalance alom
Een eerste raar trekje is dat ik bij de typische vragenlijsten bij sollicitaties er steeds uitkom als een wel heel vreemd persoon. Telkens komt een heel duaal beeld bovendrijven. Het element dat daar doorgaans het meest uitspringt is dat ik enerzijds veel belang hecht aan orde, maar anderzijds vaak de nonchalance zelf ben. Wanneer ik ergens belang aan hecht, dan is het tot in de puntjes in orde. In andere gevallen heerst de chaos.
Ook bij andere voorbeelden is het vaak zo dat ik de twee extremen in mezelf heb. Dualiteit alom!

2. Sociaal en toch solitair
Wie mij kent, zal het beamen: ik ben heel graag onder de mensen. Ik ben ook niet beter gewoon. Mijn ouders houden al meer dan een decennium café. Als ik bij mijn ouders logeer, én ik sta 's morgens op, dan kom ik al direct - met de slapers nog in mijn ogen - achter de toog om iets te drinken te halen. Van 's morgens vroeg ben ik dan al midden de mensen en krijg ik gezever op mijn al dan niet nuchtere maag. Als ik bijvoorbeeld eens lang blijven plakken ben, is het café al open als ik thuis kom (het café is vaak al rond 8 u 's morgens open), en dan krijg je uiteraard commentaar van de tooghangers. Daarnaast was ik jaren actief in het lokale jeugdhuis de kanapee. Velen kenden mij, ik kende er sommigen van.
Maar ook deze medaille heeft een wel heel duidelijke keerzijde: ik kan enorm solitair zijn, en op zo'n momenten kan ik enorm knorrig zijn, als ik ook maar gestoord wordt. Op zo'n momenten moet je me gerust laten. En zeker wanneer ik een boek in mijn pollen heb, is het storen op eigen risico. En is het mijn broer of vader die me stoort, dan komt er een robbertje schijnvechten van.
Bovendien ben ik totaal geen groepsmens. Ik heb nooit echt tot deze of gene groep behoord. En nog minder ben ik snel geneigd me aan te passen aan de groep. Daarom ben ik voor velen altijd een vreemde tiest, die altijd zijn eigen weg gaat. Ik ben waarschijnlijk veel te eigenzinnig om lang in een bepaalde groep te aarden.
Maar maak jullie geen zorgen: als het er op aankom, komt het sociale altijd bovendrijven. Vriendschap voor alles!

3. Naar bed
En nu het onderwerp uitgaan zijdelings aans bod komt: uitgaan. Daarin ben ik ook een raren. Niet qua het uitgaan zelf. Ja akkoord, ik ben totaal geen danser. De toog, en de bijhorende gesprekken, zijn veeleer mijn biotoop.
Maar ik ben een raren als ik boven mijn theewater raak. Eens ik voel dat ik genoeg (lees: te veel) gedronken heb, is er maar één ding dat ik wil ...
... naar huis gaan! Vaak vertrek ik dan zonder veel te zeggen, en zoekt men mij. 't Is een vré vreemde neiging, maar het heeft me waarschijnlijk al vaak tegen zware katers beschermd. Dus, als je me, na te veel drank binnen, plots niet meer ziet, dan is er veel kans dat ik onderweg ben naar mijn bed.
Da's trouwens een goeie eigenschap die ik van mijn vader deel.

4. Geen spek voor mijn bek
Eigenlijk geen rariteit, maar ik vertel het hier toch maar aangezien zovelen het nog niet weten, en velen verrast zijn als ze het horen: ik ben veggie sinds ik in Gent op kot zit. Vis noch vlees voor mij. Ik ben daar trouwens nooit groot liefhebber van geweest. Maar ik ben wel heel toegeeflijk: nodig mij uit, en ik vreet wat de pot schaft.

5. De vrees om te zwaar te worden
En dan iets waar ik me snel zorgen in maak: mijn gewicht! Een bierbuik van formaat is een familietrek. Alle nonkels aan vaders kant hebben er van. En dat familiekenmerk wil ik absoluut niet overkrijgen.
Jammer genoeg win ik ook snel gewicht, hoewel ik weinig eet. Mijn gewicht is een constante zorg, hoewel iedereen zegt dat ik heus niet te dik sta. Mijn voornemen blijft dan ook: tachtig is prachtig. Meer moet dat echt niet zijn.



Het stokje
En het stokje, dat gooi ik door naar Geert Mareels. Benieuwd welke rare kanten de man van e-gov heeft.

schoon gedaan

Deze prachtige illustratie heb ik geroofd van onnozelheid mag die het op haar beurt roofde van connercontemporary. Surf wat rond op deze kunstsite, en je vind nog meer juweeltjes!




Voor wie het nietszeggend is, deze kleine hint .

Mooi vlakbij (2)

De komende weken ongetwijfeld vaak op de buis bij u in de living, maar hier op een drietal minuutjes wandelen van mijn deur ... verspreid over twee heuveltjes en een tussenliggende laagte ... [tromgeroffel] ... het Campo Santo. Overmoedig noemt men het wel eens het Père Lachaise van Gent, maar daarvoor is het net iets te vervallen. Het is me al vaker opgekomen dat je er in de mist machtige foto's moet kunnen maken, maar volgende foto's zijn op het www bijeen geharkt.

En hopelijk binnenkort zo'n taferelen:

Meer van dit moois, en gelegenheid tot stemmen vind je hier .
Kijk daarna ook eens hier .

braaf, kindjes, braaf

Vanmiddag onderweg van de ene werkplek (Leuvenseplein) naar de andere (Boudewijn) de betoging van de ambtenaren van de FOD Financiën gekruist. Zelden zo'n grijze betoging gezien, en dat ondanks de groene, rode en blauwe vestjes en vlaggen. Zo braafjes! Een daguitstap van de lokale gepensioneerdenbond maakt meer lawaai!
Nochtans had Quick als hond in het kegelspel genoeg de boel opgehitst. En dat Quickske nu maar mooi terug in de gouden kooi van het staatssecretarisschap kruipt.

het mag wel eens gezegd worden

Het Westen heeft zichzelf met de Kossovaarse kwestie serieus in de voet geschoten. Net wanneer je zou hopen dat iedereen ondertussen weet dat volkssoevereiniteit in zijn nationalistische betekenis semtex van de zuiverste soort is, wordt het eind negentiger jaren toegepast op Kossovo. Benieuwd in wiens gezicht het zal ontploffen!



Nog zoiets dat wel es gezegd mag worden (ik zal me hier weer ongetwijfeld populair maken):
Dezer dagen het VB last met zichzelf. En al bij al komt dit dan nog weinig aan bod in de media. De partij beklaagt zich vaak over de vaderlandse media, maar in feite kan het totaal niet klagen. In diverse buitenlanden wordt de extreem-rechtste fractie (waartoe het VB uiteraard behoort) fascistisch genoemd. Hier niets van dat. Nochtans houdt het Vlaams Belang/Blok een fascistische ideologie aan. Uiteraard is dit niet meer het fascisme uit het interbellum, maar een hedendaagse variant. Net zoals je het socialisme van de SP(.A) niet meer het socialisme van het interbellum kunt noemen, maar wel nog socialistisch, blijft VB fascistisch! Als je de sossen sosssen noemt, noem je de blokkers fasco's!

speeltje

Een leuke site voor wie graag luchtfoto's en oude kaarten bekijkt:

klik hier!

WO(w)

Vrijdag was er feest bij mijn oud-collega’s te Wezembeek-Oppem. Als ex-collega kwam ik pas na de maaltijd om een paar glaasjes te drinken. Met een mankepoot ging ik met trein, metro en tram naar WO. Ik was er vroeg, dus kon nog een pint gaan nuttigen op één van de weinige café’s in dat slaapdorp. Wat me opnieuw opviel is hoezeer het dorp niet beheerd wordt. De lokale tradities van Nederlands-Franstalig gekrakeel staan er elke andere visie in de weg. Men komt er zelfs niet eens aan letermiaans beheer toe, laat staan beleid.
Soit, na enkele bollekes Coninck lebberen in De Ton, mankte ik t’rug naar het zaaltje van de gemeenteschool, alwaar het personeel van gemeente en OCMW zich te goed deed aan spijs en drank. De rokers aan de voordeur vormden het ontvangstcomité, waarbij de lokale Thailandhabitué én klusjes- en tuinman in Franstalig Nederlands me direct vertelde waar de mensen van het OCMW zaten.
Na een uitgebreide kusjesronde, een aanval op de wijnflessen in de directe omgeving, en het opruimen van een tweetal dessertoverschotten, landde ik uiteraard aan de toog.
Ondertussen speelde de disc-jockey de gewoonlijke klassiekers op Franse feestjes – van Aline tot Adamo – de gewoonlijke bal populaire klassiekers – van plakker, over waslke tot de gewoonlijke hedendaagse brol op bals – maar speelde zoals vorig jaar al snel weer wat oude rockers.
Mij kon het niettemin niet bekoren. De lokroep van de toog met zijn verse pintjes en, al dan niet sappige verhalen, is doorgaans veel groter.

Als een dief door de nacht

Mijn voornemen nog met de laatste trein naar huis te vertrekken, is zoals verwacht weer niet haalbaar gebleken. Toch had ik me ook voorgenomen voor eens niet te blijven logeren. De eerste trein werd dus mijn trein.

Ik reisde met de sec terug naar de Brusselse vijfhoek, waar ze woont. Haar partner lag thuis al te ronken, maar zij ... had haar sleutel vergeten. En meneer was niet wakker te krijgen. Hij bleef ronken. Dan maar samen, als dieven in de nacht, zoeken hoe we in het appartement binnen konden raken. Het haalde niets uit. Het ding was overal veilig afgesloten. Zij belde een kameraad, waar ze kon blijven slapen.
En ik … wandelde naar het Centraal Station. Het was ondertussen rond vijven, en er was weinig leven meer in de stad. Op de trappen bij de kunstberg hoorde ik nog geroezemoes. Daar zat duidelijk nog groepke te socialiseren. Ook aan de andere kant, op het Albertinapleintje hoorde ik nog gepraat. Toch bleek vooral het Centraal Station nog dé meeting point. Verspreid over de perrons zaten nog jonge gastjes te kletsen en pinten te drinken, terwijl er in het eerste half uur nog geen treinen te verwachten waren.
Met de eerste trein in die richting ging ik mee tot het Zuidstation; Het nachtelijke Centraal had ik ondertussen wel gezien. Op dat ochtendlijk uur geeft de brede centrale gang van het Zuid, met zijn vele, gesloten winkels, wel en erg desolate indruk. Da’s ook te begrijpen, want het eigenlijke spectakel speelde zich af op het perron waar ik post vatte.
Eén meisje steelde er de show. D’r was duidelijk serieus iets mis mee. Steeds weer ging ze op de grond zitten, kuste ze de grond, stond ze weer recht, ging ze weer op de knieën zitten, … En was het even over, dan begon ze een paar minuten later weer.
Toen ze in mijn buurt passeerde kon ik het niet laten. Met mijn zatte botten zei ik: ‘meiske, da’s nie gezond zunne’. Ze verstond het niet: dan maar in’t Frans. Ze leek het te verstaan, maar brabbelde iets terug dat ik niet verstond, al kan het ook dat ik gewoon te veel gedronken had om het nog te verstaan. In elk geval bleef ze haar ding doen. Gelukkig was er nog ander, normaal, volk. Waaronder één dame die een klapke kwam doen over het vreemde tafereel.

Te ver

Rond zessen had ik een trein richting Gent. Ik weet dat ik opstapte en het grondminnend jonk ook op die trein zat, en al snel achter de conducteur aan wandelde.
Het volgende dat ik daarna weet is dat ik in fucking Deinze wakker werd, op de trein. Snel uitgestapt, en op een ander perron zag ik een trein, waarvan ik dacht dat die richting Gent ging … verkeerd!
Dan maar weer in Waregem afgestapt, en daar even moeten wachten op een trein richting Gent. In Gent de trein richting Dampoort genomen. En dan nog snel naar de zaterdagse boerenmarkt op honderd meter van mijn deur. Daar waren de marktkramers nog maar pas toegekomen. De kramen stonden nog niet klaar, maar het paste wel nog in hun kraam om al te verkopen. Eens de inkopen gebeurd waren, … was het ruim tijd om onder de lakens te kruipen, terwijl de eerste zonnestralen het dakraam binnengluurden.

Mooi vlakbij (1)

Vaak krijg ik, kort geleden verhuisd zijnde, vragen over hoe het eigenlijk is in Gent - dampoort / Sint-Amandsberg. Dat gebeurt vooral op msn en vaak via msn als reactie op deze blog (durven op de blog reageren, mensen). Daarom, en omdat wat schoon is nooit genoeg kan vermeld worden, neem ik me voor hier geregeld enkele schone plekskes vlakbij mijn deur aan bod te laten komen.
Ik denk bvb aan
- het vervallen, maar prachtige campo santo (hoeveel praalgraven zijn er tegenwoordig weer ingestort? / kijk Canvas)
- het groot begijnhof (kwezels! en werelderfgoed)
- de nieuwe jachthaven van Gent ('t waait daar momenteel serieus, maar waar niet?)
- de sint-baafssite (zouden er stenen omver gewaaid zijn?)
- Oostakker-Lourdes (kwezels³ aangevoerd per bus, brand alvast een kaarsje voor de terugrit)
- het niet te onderschatten jaagpad langs de dichtgeslipte schelde (hier kon je zus over water lopen!)
- En uiteraard nog veel meer. Plus verslag over het schoon volk dat ik ondertussen tegenkom.

Nu en dan, mogelijk te pas en te onpas, hier te vinden. Als ik er tenminste tijd voor maak ...

Hedendaags middeleeuws

Hier is zijne saaiheid zelve terug, met een boekentip. Deze laatste weken heb ik me met volle overgave op volgend boek gesmeten: Zelf ken ik eigenlijk geen zak van middeleeuwse geschiedenis. Bij mijn opleiding in de geschiedenis specialiseerde ik me in de geschiedenis van de nieuwste tijden ( 19-de 20-ste eeuw voor de leken), met pol&soc en vroegmoderne geshiedenis ( politieke en sociale geschiedenis enerzijds en de periode 1500 - 1800 anderzijds, voor de zelfde leken). In verband met de middeleeuwen heb ik enkel een algemeen vak van bedenkelijk allooi gehad in eerste kan. Vandaar mijn interesse in dit boek: m.n. de talrijke zwarte gaten enigzins opvullen. Ik kende Wim Blockmans al langer als autoriteit betreffende de middeleeuwse geschiedenis van de Lage landen enerzijds, en als boeiend spreker op colloquia anderzijds.
Het boek heeft me in elk geval totaal niet ontgoocheld. Het overloopt de middeleeuwse geschiedenis allesbehalve chronologisch, maar geeft een overzicht van de voornaamste 'trends' uit deze duizend jaar. Het contrast is in elk geval groot t.o.v. de middeleeuwse visie waarop mij een zestal jaar geleden de middeleeuwse geschiedenis uit de doeken gedaan werd.
Op een meeslepende manier presenteert het boek de geschiedenis op de enige manier die me eigenlijk interesseert (de grote lijnen, en verder geen gezever) en verduidelijkt het deze grote lijnen aan de hand van goed gekozen voorbeelden.
Een aanrader dus? Inderdaad, maar wellicht is het boek, omwille van het opzet, moeilijk leesbaar voor mensen die weinig historische achtergrond hebben. Voor mij wordt dit in elk geval een boek om op terug te vallen. Daarbij komt dat de auteurs getuigen van een grote eruditie zonder te vervallen in pocherij en eindeloze detailschetsen.

Kortom: de grote lijnen worden geschetst, verduidelijkt, geproblematiseerd en de zwakten ervan worden aangereikt. Meer kan niet verwacht worden van een overzichtswerk, me dunkt!

Nu nog een degelijk overzichtswerk vinden over de vroegmoderne geschiedenis, want dat overzichtsvak in de eerste kan was van een nog bedenkelijker allooi, hoi, hoi.

Hoi, hoi, ... Toen inderdaad plezierig (weinig blokwerk), maar achteraf gezien een groot nadeel.

Pegasus

Pegasus is niet enkel het gevleugelde paard uit de Griekse mythologie, het is ook een gevleugeld plan van 'De Lijn', dat een drie tal jaar geleden geboren werd. In Gent zou dit er op neer komen dat het tramnetwerk in lengte verdubbeld zou worden.
Ondanks een lang volgehouden zoektocht op het www, vond ik er wel nauwelijks info over. Met de verbetenheid van een onderzoeksjournalist (en dat is een historicus in zekere mate toch) beet ik me er in vast, maar het bleek hopeloos. De Lijn blijkt geen beleid te hebben van openbaarheid van bestuur, en ook elders valt weinig te vinden. Veel meer dan dit vond ik in elk geval niet:

Volgende tramlijnen of uitbreidingen worden voorzien:
Lijn 1: tussen Evergem en Merelbeke
Lijn 2: tussen Sint-Martens-Latem en Oostakker
Lijn 3: tussen Melle en Mariakerke
Lijn 4: tussen Zwijnaarde en Meulestede
Lijn 5: tussen Lochristi en Flanders Expo
Lijn 6A: tussen Gent Sint-Pieters en Destelbergen
Lijn 6B: tussen Gent Sint-Pieters en Melle Leeuw
Lijn 1 tot en met 5 krijgen een basisfrequentie van acht voertuigen per uur. De lijnen 6A en 6B moeten het doen met de helft.De werken gebeuren in fasen. Komen eerst aan bod: Gent Sint-Pieters tot Korenmarkt (optimalisatie van bestaande lijn); Zwijnaarde (verlenging van bestaande lijn); Gent Sint-Pieters tot Dampoort via Zuid (nieuwe lijn); Dampoort tot Korenmarkt (nieuwe lijn) en Dampoort tot R4 (nieuwe lijn).Als alle projecten achter de rug zullen zijn, heeft het grootstedelijk gebied Gent de lengte van zijn tramlijnen verhoogd van 35 tot 80 km.
(bron: nieuwsblad.be )

Dit kan twee dingen betekenen: ofwel is er weinig info verspreid, ofwel blijft dit een balonnetje waarbij men nog niet weet wat men er mee wil aanvangen.

In elk geval: wie meer weet, zegge het me! Ik ben er, als frequente gebruiker van het Gentse OV, in elk geval erg benieuwd naar.

Topblogs in de kijker

Geen weer om een hond door te jagen, dus bekijk even volgende blogs. Het zijn twee kwaliteitsblogs die zeker het bekijken waard zijn.

freaqshow.blogspot.com
Blog van een kameraad, en vroegere partner in crime in het kanapeebestuur. Naast een man met brede interesse, is 'em journalist voor den brode, en dat merk je aan de kwaliteit van zijn teksten.

http://geertm.spaces.live.com
Bloggende ambtenaar, maar vooral de man achter het Vlaamse e-government. Een man met meer mening dan wat veel terughoudendere bureaucraten lief is. Deze blog biedt bovendien vaak een interessante inkijk in z'n dagdagelijkse praktijk.

de jukte

Deze morgen ben ik aan een lang weekend begonnen, en ik moet zeggen ik heb mijn verlof weer goed gekozen. Zo'n prachtig weer. Gelukkig is er binnenshuis werk in overschot. 't Is dus niet tegen de jukte da'k werk, zoals dat ze dat in de Westvlaanders zeggen.
Vanmorgen heb ik de rest van het dak geïsoleerd, en ja hoor, jeuk was mijn deel. De rotswol geeft me nog steeds de kriebels, maar een sportman zal ik nooit worden. Dan maar snel douchen tegen de jukte, en een lekker potje soep maken. Nadien de zolder opkuisen en verder wat prutswerk, zodat mi casa geleidelijk verder op punt komt te staan.
Ondertussen kwam de lokale wijkagent checken of wij hier effectief wonen. Dat is een deel van de procedure bij het verplaatsen van mijn domicilie naar Gent. Een echte sjampetter was het, die onmiddellijk een pint aanvaardde, en geen antwoord wist op de vraag waarom hij hier blijkbaar al verschillende keren overdag aan de deur stond, en nu weer overdag, terwijl ik op het formulier aangevinkt had dat men na zessen komen moest. Binnenkort gaat de mens op pensioen, en veel jukte blijkt hij niet meer te hebben. Een gezapige pé daarentegen blijkt hij des te meer.
Ondertussen zijn er een aantal grote gaten in het dak mijn mijn ouders hun café gewaaid, en hebben de lokale bierpompers (a.k.a. pompiers) het dak weer hersteld. Ongetwijfeld kregen ze ook een pint getrakteerd. En terwijl ik dit typ waaien doorweekte gazetten door de straat. Prachtig, dit weer. Net zoals de stormupdates op de radio.

Raak!

Kommil Foo stond hier al lang genoeg bovenaan deze blog. En daardoor zie ik er zo verdomd braafkes uit. Daarom volgende standup linken. De vrijdagen dat ik niet uit mijn zetel geraak, vind ik hem telkens het beste uit Comedy Casino:

http://www.youtube.com/results?search_query=freddy+de+vadder#

Ik weet niet hoe het komt, maar ik vind zijn sketches vaak erg herkenbaar. Komt het door mijn West-Vlaamse wortels? Komt het doordat mijn ouders al een decennia cafébazen zijn? Herken ik er wat van mezelf of mensen rondom mij in? Ik weet het niet, maar het is in elk geval recht in de roos!

zoals het hoort

Vrijdag naar de Capitole geweest om er Kommil Foo in concert te zien. De broertjes Raf en Mich brengen in hun nieuwe tournee een selectie uit hun beste (luister)liedjes. En geluisterd heb ik!

Weetje: je kunt een aantal van hun nummers beluisteren op www.kommilfoo.be .

Hoeft het gezegd?: een aanrader!

molekker

Deze week, vlakbij thuis, fantastisch gaan eten. Dat verdient in elk geval een vermelding!

www.molekker.be

the ideal crash

Maandag vertelde ik hier over een verkoudheidje en de bijhorende stemproblemen. Het goede nieuws daarover is dat ik mijn programma kon afwerken. Hoestsiroop, keelpastilles en een bij de verhuis teruggevonden potje van het wondersmeermiddel Vickx sleurden me door het ambitieuze weekprogramma.

Hoestend, kuchend en snuitend zorgde ik voor de presentatie in Antwerpen op dinsdag en woensdag liep de sollicitatie ondanks de verkoudheid gesmeerd. Mijn stem hield op de cruciale momenten stand.

Maar woensdagmiddag bleek al snel dat dit alles maar schijn was. Blijkbaar was mijn stem toch niet ok, maar had ik ze tot het uiterste geforceerd om toch nog te presteren. 's Middag tijdens het eten kwam de klop. Warm, koud, duizelig en een half uurtje later kreeg ik geen woord meer uit mijn keel. En het was de bedoeling dat ik het woord zou nemen op een afdelingsvergadering. Fuuuuuuuuuuck!, zeggen ze dan in 't Engels, maar om praktische redenen kon dat niet (geen stem, weet je wel). En 't was dan nog een vergadering waar een SG aanwezig was.

Maar ook hier kwam alles nog op zijn pootjes terecht: na sloten thee door mijn thee te jagen, kon ik pijnlijk schurend mijn parlé doen op deze vergaderen, en haalde mijn voorstel het. Daarna was het uiteraard volledig uit met mijn stem, en besloot ik dat mijn werkdag dan ook maar vroegtijdig beëindigd werd.

Slecht moment

En onder vermelde verkoudheid speelt me parten. Vooral omdat ze op mijn stem gevallen is, en daar kon moeilijk een slechter moment voor zijn.
Morgen heb ik het genoegen om in Antwerpen vorming te geven. En zo'n klassikale toestanden, da's niet echt iets dat ik graag doe. En dat dan nog met een haperende, hese stem. Dat wordt plezierig. En 't is zowel in de voormiddag als 's namiddags dat ik het genoegen heb.
Tegen morgenavond is mijn stem dus geheel noa de wuppe en dat belooft. Woensdagvoormiddag mag ik solliciteren voor een nieuwe job. Een job die er razend interessant uitziet, maar waarvan de inhoud me niet helemaal duidelijk is. Hopelijk is mijn stem tegen dan voldoende gerecupereerd!

Aan het te weinig nuttigen van warme dranken is die verkoudheid in elk geval niet te wijten. Vrijdag, op Playground Love (zie hier, hier en hier - en neen, ik denk niet dat ik ergens op foto sta - ik plak niet op papier) heb ik mijn best gedaan. Misschien is het mijn straf om te weinig tijd te maken voor bepaalde momenten, want ik zag danig veel bekenden dat ik aan velen nauwelijks aandacht besteedde. Blame on me.

voorbij

Deze morgen werd duidelijk dat het kerstverlof volledig voorbij is. Toen ik met oude Beasty Boys op mijn budget-mp3-spelertje op de trein staptje zat 'em was het weer zo druk, als al niet drukker als anders. Hoestend en snuitend zette ik mijn dag in. En toen ik - ondertussen met dEUS in de oortjes - het Boudewijngebouw binnenstapte zat er weer veel, als al niet meer dan gewoonlijk, volk aan de bureaus. De kerstdagen zijn daarmee duidelijk voorbij, en een winterverkoudheid is een feit. De vraag is waar de winter is, en waar de verwachte opstopping aan de Dampoort blijft.
Een ontradingseffect, hoe lang blijft dat duren? En de eerste dagen na 't verlofmet erg veel volk op't werk, dat zal ook wel niet lang duren, zeker?

Kinderen doen graag waterspelletjes

maar dit is wel wat te veel van het goeie

Enige tijd terug bouwde het gemeentebestuur van Kortemark prachtige nieuwe jeugdlokalen achteraan op de sportterreinen. Sinds men er een tiental jaren terug de gracht dempte die voor het derde voetbalplein lag, staat er snel een laagje water op dit deel van het terrein.

Dit vormde geen groot probleem zolang er nauwelijks iemand op dat deel van het terrein moest komen. Maar jammer genoeg, kwam bij het bouwen van de jeugdlokalen niet de reflex dat deze lokalen ook bij regenweer bereikbaar moeten zijn. De situatie is trouwens nog natter dan op de foto te zien. Het gras camoufleert dat ook daar enkele centimeter water staat.

Zonde dat zo'n mooi jeugddorp zo moeilijk bereikbaar is. Zeker als de oplossing zo eenvoudig kan zijn.

Ook zonde hoe de oude, afgeschreven skateramp trouwens op dezelfde terreinen staat weg te rotten. Gelukkig is ze met draad afgesloten.

Oude doos

'Er was geen schoner dorp dan 't onze gewijs' een aantal foto's uit de oude doos die op het www te vinden zijn. Wie de uitleg wil, surfe naar hier , en ook hier en vind hier de foto's op zijn schoonst (en let er op hoe sterk het landschap gewijzigd is) .

't aersgat

krekebeek

Vlaamse archivarissen op youtube

Daar valt u ongetwijfeld van achterover. Ik, opgeleid in de archivistiek, ook.

Het initatief komt van de Erfgoedcel Waasland. Met de (oorpspronkelijke) dvd en tal van andere middelen wil men de goegemeente overtuigen van de rijkdom, de verscheidenheid en het hedendaagse van archieven en archiefdocumenten.

Rechtkrabbelend kan ik u alvast aanraden even te kijken op de website waar je meer info vindt en naar de filmpjes op youtube.

De kunst van het veranderen

De moegetergde ambtenaren van de Vlaamse gemeenschap krijgen de laatste tijd nogal wat door de strot geduwd. Er zijn werkelijk geen zekerheden meer in het ambtenarenleven. BBB haalde - niet steeds op een geslaagde manier - de oude structuren dooreen, daarnaast zijn er verhuisbewegingen allerhande, en wordt er de dienaren van de staat van alles afgepakt. Geen eigen bureau meer, want office sharing wordt stilaan de norm. Geen vier kasten (of meer) per persoon meer, maar gezamelijke archieven. Kennisdeling, whatthefuck. Digitaal werken, da's allemaal wel schoon, maar ditje en datje ...
Ik wil het hierbij niet hebben over verzet van hogere ambtenaren tegen deze overgang, da's nu eenmaal mijn leefwereld niet. Ik wil veeleer begrip tonen voor de moeilijkheden die de doorsnee-ambtenaar er mee heeft.
Het nut van de reorganisatie wordt hen immers nauwelijks uitgelegd, waardoor het lijkt dat dit enkel een besparingsoperatie is (en uiteraard is het ook een besparingsoperatie, maar er is meer). De omschakeling wordt veel te snel uitgevoerd, want die is gedicteerd door de agenda van verhuizingen. En begeleiding bij de omschakeling is er te weinig.
En de gewone ambtenaar die zoekt er zijn weg in, schuifelt, past zich ogenschijnlijk aan, maar werkt ook in grote mate op dezelfde manier verder zoals hij altijd al deed. Die komt zijn problemen uitleggen, wanneer je passeert, wanneer je even een theetje haalt, tijdens je lunchpauze, ... want de ambtenaar moet veranderen, maar weet onvoldoende hoe en waarom.
En dan zijn er nog ongelukkige omstandigheden: een restaurant die vroegtijdig gesloten wordt, de ongemakken van een (ver)nieuw(d) gebouw, chefs die de vergaderruimten 'aanslaan' en er toch weer een grote, luxueuse bureau van maken, en ambtenaren die daardoor niet meer deftig kunnen vergaderen, chefs die veranderingen afblokken waardoor men gewoon verder doet in een nieuw gebouw dat daaraan niet aangepast is.
De ambtenaar heeft het daardoor inderdaad niet gemakkelijk. Nochtans is de verandering gebaseerd op mooie principes en werkt het goed waar het goed toegepast wordt. Eén ding is zeker: veranderingen in de ambtelijke cultuur zijn noodzakelijk.
En de oplossing, die zit tussen de twee oren. En als een chef daarin het goede voorbeeld wil geven, en achter de veranderingen staat, dan kunnen er mooie resultaten geboekt worden.

De tweede leeftijd

Zowat elke jeugdbeweging heeft wel zijn oudledenwerking. Doorgaans gebeurt dat in een deels afgezondere vereniging die toepasselijke namen krijgt als 'oude bux', 'zaadleiders', maar ook oud-scouts, oud-kajotters.
In Kortemark vonden een aantal oud-jeugdbewegers dat er iets meer georganiseerd mocht worden voor de oudere jeugd. De jeugd zelf heeft er de scouts, de troubadours, de klj en het jeugdhuis., maar voor wat men propertjes 'de oudere jeugd' noemt was er - voor zover ik weet - enkel de oud-scouts.
Da's weinig, en bovendien beperkt tot een heel specifieke doelgroep. Oud-bestuursleden van het jeugdhuis en de scouts vonden het daarom nuttig niet enkel de hand aan zichzelf te slaan, maar ook een handje te reserveren voor een nieuwe vereniging. Het ding kreeg als naam de 'coach potatoes' en richt zich op de vernoemde iets oudere jeugd, die nog uit de zetel geraakt voor een goed gemikt feesje, optreden of culturelere activiteit.

Vrijdag komt de vereniging voor de eerste keer uit haar luie zetel voor het hieronder vermelde 'playground love'. In de pijplijn zit er nog een 80-90 fuif, salsa en een 'nacht van de heimwee'. Wie meer wil weten suft, al dan niet vanuit zijn luie zetel, naar http://zetelpatatten.blogspot.com/

Playground love

Op de speelplaats van de gemeenteschool in Kortemark:
de jaarlijkse late, maar sfeervolle kerstmarkt van jeugdhuis De Kanapee.
Met live muziek, en verschillende jeugdbewegingsstandjes.

Kortemark op zijn best

Check it out!

http://www.youtube.com/watch?v=X78RPot6GcE

http://www.youtube.com/watch?v=Qcf66_a_fvg&mode=related&search=